Pelle Grøds Parijse avonturen.
Hun romance was van korte duur gebleken. Héloise had gesnakt naar de solitude en Alpenlucht in Fix. Parijs was niet haar stad had ze gezegd. Ze had Pelle voor het blok gezet. Weg uit de stad. Weg bij Bru et sa Bresse. Terug naar Savoye. Voor Pelle was het allemaal geen optie. Hun liefde verbleekt en met het verkleuren van de bladeren kwam haar vertrek dichterbij. Pelle bracht Héloise naar het Gare de Lyon, waar ze afscheid namen. Voorgoed! Het had geen zin om elkaar aan het lijntje te houden. Pelle keek over de rivier waar traag een bateau mouche aan de toeristen de geneugten van Parijs liet zien. Geneugten, waar Pelle, al een half jaar in deze stad, van was gaan houden. Hij miste de stilte van het Noorden niet, de fjorden, de lange winters. Naar Parijs gaan was in zijn ogen 'het beste wat hij had gedaan. Ach en natuurlijk het verslaan van de Palunk *, maar dat was een andere tijd en een ander verhaal. Pelle glimlachte, hij keek naar de herfstkleuren op de kade. Zag stelletje