Knøbbig en Bart op Dulcesol.
De stille vallei met uitzicht op een paradijselijk strand. Hier zouden ze een hippe B&B beginnen. Ach, het leken dromen. En nu was het zover. Pension Firgas was geopend en de eerste gasten zouden snel komen. Voor het interieur had dokter Miboesa mooie Afrikaanse meubels en beelden gestuurd. De kamers waren gedecoreerd met Vlisco stoffen uit Kinshasa. Pension Firgas zag er uit als een plaatje.
De keuken van het pension werd voorlopig verzorgd door Knøbbig. Bart zou de marketing doen. Vandaag zouden beide mannen aankomen. Edna verheugde zich erop. Zij en Bart waren na hun ontmoeting in het Flevopark nog vaak samen gaan zwemmen en dikke vrienden geworden. Het leven kan veranderen. Edna had uitvoerig haar plannen met Bart besproken en hij was een enthousiaste sparring partner gebleken.
Edna reed naar het vliegveld om Knøbbig en Bart af te halen. Ze hadden nog twee dagen om de puntjes op de i te zetten. Dan zouden de eerste twintig gasten komen. All inclusive. Niet met een bandje om je pols, maar met aandacht. Zo hadden de dames het bedacht.
In de verte zag Edna de mannen al staan met hun bleke winterneusjes. Die konden wel wat zon gebruiken.
Ze liep naar de terminal en zwaaide. "Hoi, daar zijn jullie eindelijk. Hebben jullie een fijne vlucht gehad?"
"Heel relaxed, wij zijn zo benieuwd naar jullie nieuwe onderkomen hier op Dulcesol. Ik heb de foto's al gezien op internet, maar het zou me niet verbazen, dat het in real life nog mooier is!", zie Bart en gaf Edna die dikke zoenen. "Hup, we stappen in de auto en gaan eerst naar pension Firgas. Vanmiddag gaan we lunchen en zwemmen in Las Bombas, de hoofdstad van het eiland."
Ze reden via de snelweg naar het pension. Na een half uurtje rijden kwamen ze aan in de sprookjesachtige vallei van Los Berrezales. Groene planten waar je ook maar keek, ruisend palmen, de watervallen en zuivere lucht. In de verte zagen Knøbbig en Bart de oude waterfabriek, met verve hersteld. Wat een plaatje was het. Edna wees een huisje op het terrein aan. "Dat wordt jullie honk voor de tijd dat jullie hier verblijven. Maak het je gemakkelijk." Beide heren pakten hun spullen uit en trokken hun zomergoed aan. Daar stonden ze dan in hun korte broek met witte benen, die afstaken tegen de bruine tint van Edna en haar vriendin. Op naar Las Bombas, om te lunchen en te zwemmen.
De heren genoten van de stad, de lunch en de zee. En ze genoten van de opgewekte Edna. Wat een wereld van verschil met de vrouw, die Knøbbig had leren kennen tijdens zijn inburgering in Amsterdam. "Kom jongens, we moeten eens gaan. We hebben nog veel te doen vandaag.", zei Edna, terwijl ze haar spullen inpakte.
Via de grote supermarkt aan het eind van de boulevard reden ze terug naar pension Firgas. De auto volgeladen met eten en wijn voor de gasten. De handen van Knøbbig jeukten al. het was immers al weer een tijdje geleden, dat hij was gestopt met zijn kookstudio.
Aangekomen in de vallei zagen Bart en Knøbbig, dat de eerste gasten al waren aangekomen. De aangekomen gasten kregen een hartelijke ontvangst van Edna en werden naar hun kamers gebracht. "He hallo jij ook hier Brod?", riep Knøbbig in het Nordisch toen hij Brodgøde en Pierre in de hal zag staan. "Oh mon chéri, wat fijn je weer te zien! Wij hebben een weekje vrij van de kookstudio.", antwoordde ze en ga beide mannen een dikke zoen. "Is alles goed met jullie in Parijs? Ik hoorde dat Pelle niet meer bij jullie werkt. Bart en ik missen je gezelschap wel in de Eerste Atjehstraat."
"Tout va bien, jongens, heerlijk hier weer eens te zijn. Ik kende Dulcesol van een filmshoot. Ben dus op een soort sentimental journey. Wat fijn kunnen we de komende week eens bijkletsen. Ik heb hier veel avonturen beleefd met allerlei acteurs hihihihi.", lachte Brodgøde. Bart pakte haar arm en ze liepen naar het blauwe spiegelende zwembad. Knøbbig opende een fles witte Malvasia van het nabijgelegen eiland Lasala.
Ondertussen reed er een busje het terrein op met het opschrift Spirali plantas y algas. Het was Luigi Spirali, de man van de lichtgevende olijfboom aan de Ligurische kust. Hij was vanaf daar vertrokken om zijn lichtgevende planten te gaan telen op Dulcesol. Luigi was daar opmerkelijk genoeg goed in geslaagd Zijn bedrijf kweekte nu speciale lichtgevende planten voor bij zwembaden. Leuk voor 's avonds en voor de gasten. Ook in pension Firgas kwamen ze te staan.
Brodgøde zag Luigi en riep: "Hé jij daar, hoe kom jij hier nu terecht?". Luigi keek om en antwoordde: "Cara mia, mijn filmster, dat is lang geleden! Je bent nog steeds zo bella en marivigliosa als altijd" "Jongens, dit is slijmbal Luigi, hahaha", grapte Brodgøde, "ook een drankje ragazzo?" Eén ding was al duidelijk het zou een dolle boel worden de komende tijd.
Kwetterend zaten Luigi, Brodgøde, Bart, Pierre en Knøbbig bij het zwembad van pension Firgas. Het was een hele gezellige middag vol herinneringen geworden. Aan Saint Tropez, de kookschool in Parijs, de tv opnames in Amsterdam, de avonturen in de Bourgogne. Knøbbig vergat bijna dat hij naar de keuken moest. De gasten moesten eten en het buffet voor de feestavond moest worden voorbereid. De volgende dag was immers de big opening van het pension. "Ik ga koken, jongens!", zei Knøbbig en liep naar binnen. Die avond maakt hij een geweldige céviche van vis uit de wateren rond Dulcesol, fris met veel lime. Dat zou genieten worden onder de lichtgevende planten van Luigi.
De rest van het gezelschap schonk nog eens in. Ze schaterden van het lachen bij het zwembad. Wat ze niet hoorden was dat er een vreemde gepantserde auto het terrein op reed. De SUV werd geparkeerd naast de plantenkar van Luigi. Er stapte een man uit, strak in het pak en dito zwarte Persol zonnebril. De man liep de trap op van het pension. Knøbbig zag dat de man de hal binnenstappen en vroeg: "Kan ik u helpen?" "Ja en nee, ik kom voor mevrouw Schuurs. Ik heb de opdracht om haar dit dwangbevel te overhandigen namens de familie Ortiz. Zij zijn de eigenaars van de hele vallei van Berrezales en eisen jullie onmiddellijke vertrek. Het pension Firgas kan niet opengaan morgen!" "Ik ga haar even halen, moment meneer...?"
Knøbbig holde naar boven, naar het appartement van Edna. "Edna, er staat een kerel hier, die je pension wil sluiten. Van ene familie Ortiz". Edna stormde haar kamer uit en rende naar de hal. De man was verdwenen. De brief lag op de balie. Vol ontzetting las Edna de inhoud. Er biggelde een traan over haar bruine wangen.
"Dit kan niet waar zijn, dat die familie Ortiz eten in het roet gaat gooien!" Ze liep naar buiten, startte haar auto en riep nog: "Gewoon doorgaan, niets aan de gasten laten merken. Ik rijd nu naar Las Bombas."
Knøbbig liep naar het zwembad en zei: "Bart, wil jij meneer Zimbo bellen, er is trouble in paradise..."
Bart pakte zijn mobieltje en belde meneer Zimbo in Pontarlier: "Allo, meneer Zimbo. Ik bel u even, om een probleem te melden. Met Knøbbig, Brodgøde en een aantal anderen zitten wij in het pension van Edna Schuurs op Dulcesol. Vandaag kwamen twee grorrilla's van de familie Ortiz uit Las Bombas, die haar dreigden met uitzetting. het is een groot probleem hier. Het pension opent morgen feestelijk. Edna is al naar de familie Ortiz. Wat kunnen we doen?"
Aan de ander kant van de lijn dacht meneer Zimbo na wie hij kende op Dulcesol en zei: "Bart, ik wil dat jij als de wiedeweerga naar Las Bombas rijdt. Je gaat naar het hotel Reina Bisbal aan de boulevard. Neem Luigi mee. Hij kan de weg wijzen. Vraag bij de receptie naar Yinda McDrew. Zij woont op het dakappartement van het hotel en heeft een uitgelezen collectie aan Zimbo kruiden voor dit soort gevallen. Laat Brodgøde en Knøb ervoor zorgen dat de gasten niets merken. Succes." En hij hing op.
Bart liep naar het zwembad en zei tegen Luigi, dat ze naar direct naar hotel Reina Bisbal moesten. Hij vertelde Knøbbig en Brodgøde, wat ze gingen doen en drukte hen op het hart niets aan de gasten te alten merken. "Vanavond hebben we gewoon fiësta!", riep hij terwijl hij in de plantenkar van Luigi stapte.
Ze reden snel naar de hoofdstad en vonden het hotel op hun duimpje. Luigi vertelde dat 's avonds dit hotel oplichtte door zijn gele palmen. De beide mannen vroegen bij e receptie naar Yinda McDrew en werden naar boven gebracht. Er deed een rijzige Afrikaanse dame open in een prachtig turquoise tuniek. Om haar hals bungelden veel kleurige kettingen en in haar oren zaten prachtige diamanten. "Kom binnen in mijn stulpje.". zei de bevallige Yinda en vervolgde: "Ik ben zojuist door mijn goede vriend meneer Zimbo uit Kinshasa gebeld. Ik heb de trashumancia kruiden al klaar gelegd. De familie Ortiz en hun gorilla's zullen voortaan jeuk krijgen als ze maar een beetje in de buurt van pension Firgas komen. Ze zullen voortaan wel drie keer uitkijken als ze willen dreigen. Die arme Edna en haar vriendin. Willen jullie thee met een cakeje?"
Yinda babbelde nog wat met Bart en Luigi. Ze namen afscheid en de heren vertrokken richting de vallei van los Berrezales.
Ondertussen zat Edna in het kantoor van de familie Ortiz. Bart had gebeld om te zeggen wat Luigi en hij gedaan hadden. Ze had hierna een moeilijk gesprek met de oude weduwe Ortiz, waarin ze haar ontzetting uitte over de opkomende sluiting van het pension. "We kunnen doen wat we willen, u bent maar een buitenlandse!", snauwde de vrouw. Edna zuchtte en zei: "Waarom komt u niet kijken naar het pension? Het is een aanwinst voor de vallei." Het duurde even, maar de weduwe Ortiz stemde toe. Ze zou samen met haar gorilla's een kijkje komen nemen aan het einde van de dag. Edna belde Knøbbig en zei: "Willen jullie met alle gasten een lange wandeling gaan maken naar het strand van Las Nieves? Bart, Luigi en ik hebben wat werk te doen."
Ze waren precies op tijd terug in het pension Firgas. Door het weerkaatsende geluid tegen de steile wanden van de vallei hoorden ze de Hummer van mevrouw Ortiz al aankomen. Tijd voor actie. Edna schonk de glazen vol met een Malvasia, de lokale wijn van Dulcesol. Luigi en Bart hadden in de keuken lekkere hapjes van lichtgevend zeewier met trashumancia kruiden gemaakt. Voortaan zouden de gorilla's en mevrouw Ortiz jeuk krijgen als ze met de verkeerde bedoelingen het terrein van pension Firgas betraden.
Met veel tamtam kwam de bolide van de dame het terrein opzetten. Als ware zij de koningin van het eiland, sprong één van de gorilla's uit de kar en opende in gelid de deur.
'Welkom doña Ortiz bij pension Firgas. Ik laat u graag zien wat wij gemaakt hebben van de ruïne van de waterfabriek. kosten noch moeite hebben wij gespaard om dit tot een hippe en fijne plek om te ontspannen te maken. Wij hebben beelden uit Afrika, stoffen uit Kinshasa, de befaamde lichtgevende palmen van Luigi Spirali. Knøbbig kookt met de opening. En als verrassing hebben we Brodgøde, de blonde actrice als gast. Zal ik u nu rondleiden?", zie Edna ter begroeting. La Ortiz stamelde wat en liep naar binnen. "Oh wat mooi is het geworden. De geruchten in Las Bombas gingen, dat jullie het gekocht hadden om een hippiehol er van te maken en zo de rust in de vallei te verstoren. De vallei van Berrezales, als eeuwen bezit van de familie Ortiz.", antwoordde de mevrouw. "Niets van dat alles, wilt u een glas malvasia en een heerlijke light algensnack van Luigi?"
Bart en Luigi brachten de hapjes en drankjes binnen. Mevrouw Ortiz lieten het zich smaken. Ze dronken en aten. De lucht boven de vallei kleurde in de avondzon. Rood boven de palmen. Er klonk muziek uit de speakers. Yinda McDrew zong: "Time to let go, you evil woman, you've done enough. Let the girl be happy, jimo yeah, a new sound swings through the valley and negativtiy will get you itchy. Jimo yeah.."De jazzy voice maakte de gorilla's en mevrouw Ortiz een beetje draaierig. Ze zag flarden van de vallei voorbij komen, het verleden en het heden. "Jimbo jubba, yeah, please go home and be mellow, negative vibes will itch fellow, yumba bay ..." Wat kon die Yinda toch heerlijk zingen via de internetverbinding.
Mevrouw Ortiz herpakte zich en snauwde tegen de gorilla's: " Kom laat me in de Hummer, ik ben paars van jaloezie, kan dit niet aanzien. We gaan snel terug naar las Bombas en u juffie, hoort nog van me!" Het trashumancia kruid van Yinda deed direct zijn werk. Mevrouw Ortiz en haar gorilla's kregen een vreselijke jeukaanval, nog voor ze de auto konden bereiken. "Ik wens u veel succes mevrouw met uw komende daden, want in de toekomst is dit uw beloning als u met negativiteit de vallei van Berrezales betreedt ", riep Edna haar lachend na! "En de jeuk verdwijnt pas als u of uw kornuiten iets positiefs ondernemen! Succes in Las Bombas!" Lachend liepen Bart, Edna en Luigi naar binnen. Dat werd een lekkere rit in de Hummer.
De dj slingerde zijn tonen door de zwoele avondlucht. Yinda McDrew zong de sterren van de hemel. Luigi en Brodgøde dansten er op los. De gasten, die eerder met Knøbbig naar Las Nieves waren gegaan genoten met volle teugen van de hapjes, drankjes en muziek. Edna en haar vriendin straalden. Pension Firgas was gered en noch mevrouw Ortiz noch de gorilla's konden iets doen, zonder voortaan jeuk te krijgen. Het werd een dolle boel tot in de late uurtjes daar in de vallei van Los Berrezales. Knøbbig en Bart liepen even naar hun huisje. "Dit gedoe had ik niet willen missen hier op Dulcesol, mi amor...", zei Bart, "Laten we er een leuke vakantie van maken."
© Gereons Eatery & Winery
Reacties
Een reactie posten