Pelle Grød en zijn nieuwe foodtruck

Na zijn Parijse avonturen met de wilde edelen in metrostation Ledru Rolin, wist Pelle Grød het zeker. Hij ging terug. Niet terug naar het hoge Noorden, maar naar Amsterdam. Pelle belde Bart en Knøbbig. "Hoi jongens kan ik weer een tijdje bij jullie op kamers komen wonen. De liefde met Héloise is over, ik heb genoeg van Parijs en wil weer aan de slag in Amsterdam" Bart antwoordde: "Oh wat fijn te horen, dat je weer zin hebt om bij ons te komen wonen, Knøbbig zal hartstikke blij zijn dat je weer samen met hem komt koken. Wist je dat hij een nieuw iets bedacht heeft koken op het vuur uit de aurora borealis? Spannend hè? We vertellen er alles over als je hier bent. Wanneer ben je er?" "Ik verwacht overmorgen aan te komen, Ben nu mijn nieuwe Saviem bus aan het inladen met allerlei leuke Franse spullen. Overigens waren Pierre en Brodgøde zo lief om voor mij deze bus te kopen. Ik zie jullie morgen, gezellig" Pelle hing op. Nog wat laatste spullen uit zijn HLM in de Rue du Temple in de wagen zetten. Vanavond nog een laatste avond eten en logeren bij Brodgøde en dan weer terug naar Amsterdam, naar zijn kamertje in de Eerste Atjehstraat.
Bart liep de kleine tuin in achter het huis en riep Knøbbig, die druk doende was met het roken van nieuwe worstjes. Het programma uit de wildernis, dat hij samen met Brodgøde had gemaakt voor Noordpool TV was tegenwoordig ook elke avond op 42keuken in het Nederlands te zien. De wilde Nordische keuken sloeg aan in Amsterdam en nu hadden Bart en Knøbbig een nieuwigheid. Koken op het vuur van de aurora borealis, het Noordelicht.
Bart sloeg zijn arm on hem heen en zei: "Surprise, wie denk je dat er overmorgen for dinner komt en dan weer een tijdje blijft?" "Ik zou het niet weten", mompelde Knøbbig, die erg geconcentreerd bezig was met het roken. "Pelle komt weer een tijdje bij ons wonen, gezellig. Ik heb er helemaal zin in. weer naar leuke musea met on drietjes, lekker koken en fietsen door de stad. kan ik met hem naar de hallen in West", glunderde Bart. "Pelle komt? Oh wat fijn kunnen we samen aan de slag met het koken op het vuur van de aurora borealis..."
Het afscheidsdiner in de kookstudio was gezellig en de lekkere wijnen uit Bourgogne vloeiden rijkelijk. "Ik zal jullie missen Pierre en Brodgøde, het was heerlijk hier in Parijs bij jullie te zijn. Maar nu wil ik weer op pad, terug naar Amsterdam met mijn nieuwe bus. Ik verheug me er nu al op"
Brodgøde gaf Pelle een dikke pakkerd en zei: "Ach zo ver is Amsterdam niet en we zullen elkaar met opnames nog vaak zien. Het was fijn je hier te hebben, mon petit. Heb je alle spullen en wijnen goed ingepakt, want morgen moet je nog naar Nancy om wat extra babelutes te halen. Ik heb ze al bij de nonnen besteld voor je. En nu hop naar bed, we zwaaien je morgen uit.
Kwiek en fit stapte Pelle de volgende dag in zijn Saviem bus, uitgezwaaid door Pierre en Brodgøde. De meisjes van de kokstudio hadden een lekkere picknick gemaakt voor onderweg. Pelle reed de Rue Martignac uit en was al snel en route op de A4 richting Nancy. Daar wachtten de babelutes.
Aangekomen bij Nancy zocht Pelle zijn hotel op voor die nacht. Hij parkeerde zijn Saviem bus op het parkeerterrein en liep naar de ingang. het was zo'n simpel doeltreffend Frans etappe hotel op een fabrieksterrein. De norse receptionist schreef Pelle in en gaf hem de kamersleutel. De man kon  nog net meedelen, dat het diner om acht uur begon. Op zijn kamer aangekomen ging Pelle op het bed zitten en bekeek zijn kaart van Nancy. Morgen had hij de hele dag om deze stad te verkennen, de markt te bezoeken, ideeen op te doen voor zijn foodtruck. En Pelle was benieuwd naar de babelutes, die werden gemaakt door de zusters van de macaron. hij zou het allemaal wel zien. Eerst even opfrissen en dan eten.
Aangekomen in de ietwat ongezellige eetzaal van het hotel, zag Pelle dat de norse receptionist zich had ontpopt tot een charmante gastheer. De man keuvelde gezellig met alle gasten. Hij had een prachtig buffet met voorgerechten klaargezet, voorzag iedereen van wijn en water. Pelle bekeek het buffet en zag heerlijke quiches, terrines en salades. hij schepte een bord op en liep naar zijn tafel. Het voorgerecht smaakt hem goed, evenals de witte frisse wijn uit de omgeving van Toul.
De norse man kwam binnen met een grote schaal, waar zowaar een hele kalkoen op prijkte. Hij zette het hoofdgerecht vergezeld van heerlijke aardappeltjes in hun schilletje en geroosterde pompoen op het buffet en kondigde aan dat het hoofdgerecht weldra werd aangesneden. De gasten pakten allen een bord en wachtten tot de man hen een heerlijk stuk kalkoen en vulling serveerde. Pelle genoot van het eten en de pinot noir.
Voldaan na deze maaltijd, hij had  het dessert overgeslagen, liep |Pelle terug naar kamer 26. Hij viel snel in slaap. De volgende ochtend werd Pelle wakker door het gekraai van een haan. Hij keek uit het raam en zag dat het heerlijk weer was. Pelle kleedde zich aan, pakte zijn spullen en vertrok goedgeluimd richting Nancy. Op naar de nonnen met hun babelutes. De norse man achter de receptie was nog norser dan de avond ervoor. "U kunt voortaan maar beter koken en uw gasten verwennen", zei Pelle ten afscheid. Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van de receptionist.
Pelle reed naar het centrum van Nancy en parkeerde zijn bus dicht bij de vermaarde Place Stanislas. Hij liep in de richting van de markthallen, waar het een drukte van belang was. Groentehandelaren, visboeren en slagers dongen om de gunst van de klant. Dat zou Pelle toch wel gaan missen in Amsterdam. Hij dronk een koffie en liep naar de Rue des Soeurs Macarons. Aangekomen op nummer 56 belde hij aan en werd binnengelaten door een kleine oude man.Pelle noemde zijn naam en vertelde dat hij de speciale babelutes op kwam halen. "Gaat u hier maar zitten u kunt over drie minuten bij het loket terecht.", zei de man. Pelle ging op de bank in de hal zitten. Na drie minuten klonk een bel en werd zijn naam geroepen. Hij liep naar het luik en legde het briefje met de bestelling in de lade. het luik ging dicht en Pelle wachtte. "Hier zijn uw babelutes met de kruiden van meneer Zimbo. Hij heeft ze speciaal uit de Jura naar ons toe gebracht, om ze te gebruiken in deze sterke babelutes. Ze bezitten een speciale kracht, kunnen liefde en warmte geven, maar in de verkeerde handen kilte en haat. Ben dus voorzichtig jongen!" , klonk het uit de intercom. Pelle pakte het mooie doosje met het lint en liep naar buiten. Hij had geen non gezien.
De Saviem bus snorde door de Ardennen, Pelle genoot van de dennenbossen, de hoge bruggen. Na een korte stop in Luik reed hij door naar Amsterdam. Tijdens de rit ging de telefoon in de auto. "Goedendag Pelle", klonk de stem van meneer Zimbo, "Heb je de speciale babelutes met de kruiden uit de Jura opgehaald in Nancy?" "Ja meneer Zimbo", antwoordde Pelle,"Ik ben nu op weg naar Amsterdam, ik ga weer bij Knøb en Bart wonen." "Luister goed wat ik ga zeggen. Als je in Amsterdam bent moet je 10 babelutes naar mijn neef in de Zeilstraat brengen. Je kent hem nog wel vanuit de tijd dat Knøbbig een kookschool daar in de buurt had. Mijn neef heeft ze nodig om een aantal mensen weer op het juiste pad te brengen. De rest van de babelutes mogen jullie houden, maar wees er voorzichtig mee. het kan ook averechts werken. Vertel dat asjeblieft ook aan Knøbbig, want dan kan soms wat roekeloos zijn." "Ik zal het onthouden meneer Zimbo. Nu moet ik verder rijdden. Bonne journée", zei Pelle en hing op. Hij deed een cassette uit de jaren tachtig in de speler en zong luidkeels mee met Michel Jonas. Amsterdam was niet ver meer.
Via de Molukkenstraat reed Pelle de Indische Buurt binnen. Waarom deden de winkels in de Javastraat hem altijd een beetje aan Parijs denken? Net als bij de boulevard Barbès, huisraad groenteboeren en uitdragerijen. Altijd wel iets van je gading te vinden. Pelle stapte uit voor nummer 87 hs. het huis zag er donker uit en de gordijnen waren dicht. Pelle belde aan en tikte op het raam. Niemand reageerde. Hij zocht naarstig naar de sleutel, die hij nog had. Pelle opende de deur en liep naar binnen. Overal brandde licht. Het was een rommel. "Zijn jullie thuis?", riep Pelle. Geen reactie. Pelle pakte een stok uit de gang en liep door de witte schuifdeur de woonkamer in. Op de bank lagen Knøbbig en bart als in een diepe slaap verzonken. In de serre stond de wannabee djangoe. Pelle voelde een siddering en riep: "Jongens wat is hier gebeurd?"Wederom geen reactie. Hoe kwam die kopie van de wannebee djangoe nu binnen. De serre deur stond open. Pelle keek de tuin in. Niets te zien. Wat een aankomst. Pelle pakte twee babelutes en stopte er elk één van in de monden van de jongens. Het werkte gelukkig. Langzaam werden ze wakker, verdwaasd keken ze om zich heen. "Wat is hier gebeurd?", stamelde Pelle, "ik ben erg geschrokken."
Knøbbig keek Pelle met grote ogen aan. "Wat een ravage is het hier. Ik kan me slecht herinneren, wat er gisteren is gebeurd hier. Bart en ik waren nog een glas wijn aan het drinken en de deur stond op een kier. Plots hoorde ik geluid in de tuin bij de wannabee djangoe. Er stonden twee Congolezen bij het beeld te zingen. Ik vroeg wat ze daar deden en kreeg geen antwoord. Eén van deze mannen kwam op me af en dreigde met een mes. Ze waren voor het beeld gekomen en trokken het van de sokkel. Ik vroeg wat ze van plan waren en voor ik het wist stonden ze in de serre met de wannabee djangoe. Ik vertelde hen dat het beeld een kopie was en de echte in Brazzaville staat. Ze zetten het beeld in de serre en strooiden iets onder onze neus. Weg waren ze via de achtertuin.  Bart en ik liepen naar de bank en daarna is het blanco. welke dag is het?"
"Het is zondagmiddag, kom we gaan de ravage opruimen..."
Pelle zette de wannabee djangoe terug in de tuin. De jongens dronken een kop thee. De rommel was zo opgeruimd. Wat een rare start van zijn hernieuwde kennismaking met Amsterdam. Pelle haalde zijn Saviem bus leeg en richtte zijn kamertje in. Het was fijn weer bij Knøbbig en Bart te wonen.  Er was niets veranderd. Het leek wel of zij op hem gewacht hadden. Pelle Grød had grote plannen. Hij zou Nordische ganzenbroodjes gaan verkopen vanuit zijn busje. Pelle had een deal gesloten met een jager uit Bläske. Die zou elke week ganzenvlees sturen vanaf de Pool. Knøbbig zou een item over Pelles truck doen voor AT5 en zo moest de bal gaan rollen. Of beter gezegd de truck.
"Ben je helemaal geïnstalleerd? ", klonk de stem van Bart onder aan de trap,"We gaan eten." Pelle liep naar beneden en zag dat de tafel feestelijk was gedekt. Er was speciaal een grote pan met rendierstoof gemaakt door Knøbbig met erbij een stamppotje van mosplantjes. Comfortfood. Alle drie namen ze tijd om bij te praten over Parijs, de geesten in de metro, Madeleine en het kasteel van Royer. Het eten smaakte goed en nadat ze opgeruimd hadden, was het bedtijd.
De volgende ochtend hoorde Pelle een vreemd geluid in de tuin. Hij eek door een spleet tussen de gordijnen en zag dat de twee Congolezen over de muur klommen met in een zak de wannabee djangoe. Pelle pakte zijn mobiel en belde de neef van meneer Zimbo. Hij zou eens vragen waarom deze twee mannen zo gebrand waren op het beeld. Pelle kreeg een voicemail en sprak in: ""Goedemorgen meneer Zimbodue, ik heb een vraag over twee Congolezen, die vanochtend de wannabee djangoe hebben gestolen. Ik moet vanmiddag toch in de Zeilstraat zijn om bij u de babelutes af te leveren. Zonder tegenbericht ben ik er om één uur."
Pelle maakte de jongens wakker en vertelde wat er was gebeurd. "Maak jullie geen zorgen.", zei Pelle, "deze twee Congolezen hebben mij nooit gezien. Ik ga vanmiddag naar de neef van meneer Zimbo om te vragen of hij het beeld kan opsporen. Jullie doen niets, begrepen" Knøbbig en Bart knikten ja.
Na de lunch sprong Pelle op zijn fiets naar het huis van meneer Zimbodue. Hij belde aan, de deur ging open en Pelle liep de trap op naar vier hoog. "He hallo daar ben je met de babelutes, wat fijn je te zien.", klonk het boven aan de trap. "Kom binnen, dan vertel ik je snel wat ik heb ontdekt." Pelle ging zitten op de bank in de exotisch ingerichte woonkamer. "Ik steek meteen van wal. De twee Congolezen zijn familie van dokter Miboesa. Zoals je weet worden aan de wannabee djangoe speciale krachten toegeschreven. wat deze twee oenen niet weten is, dat het beeld in de Atjehstraat een kopie zonder krachten is. Het staat nu in een schuurkerk in Buitenveldert om bewonderd te worden door alle Congolezen in Amsterdam. Die komen van een koude kermis thuis. Ik zal zorgen dat de dominee een preek houdt over stelen." Pelle stond op en bedankte meneer Zimbodue. "Het is een pak van mijn hart, de jongens zullen blij zijn als het beeld weer in de tuin staat." Pelle stapte fluitend op zijn fiets.
Pelle wist niet wat hij zag toen hij de Eerste Atjehstraat binnen reed, Bart en Knøbbig hadden zijn Saviem bus in enkele uren geheel getransformeerd in een Nordische foodtruck. "Ha ben je daar, we hebben een verrassing. Stap er maar eens in.", riep Bart. Pelle liep naar de bus en stapte in. De bus was volledig ingericht al grillkeukentje. Vanuit deze bus kon Pelle zijn Nordic burgers gaan verkopen. Van rendiervlees, van zalm en haring. "Maar we zijn er nog niet.", zie Bart en trok het stuk kranten papier weg op de zijkant van de Saviem bus. "Pelles Børgerkøken" stond geschilderd op de zijkant. "Ik ben zo blij, dat jullie dit allemaal voor mij doen. Een heerlijk begin van mijn nieuwe avonturen in de stad.",zei Pelle en gaf beide jongens een dikke pakkerd.
"Ik heb ook wat voor jullie, kerels.", vervolgde hij,"Ik ben bij meneer Zimbodue geweest. Hij weet waar de wannabee djangoe staat en komt met een plan. Het beeld staat in een schuurkerk van Congolezen in Buitenveldert. Aanstaande zondag gaan we er een kijkje nemen en onderneemt de dominee actie. Gaan jullie mee?" "Ja natuurlijk, want de wannabee moet terug in onze tuin. ", grapte Knøbbig,"en nu gaan we een stukje eten. Al die werkzaamheden maken maar hongerig."
De volgende zondag was het zover. Pelle, Bart en Knøbbig stapten op de fiets naar Buitenveldert. Meneer Zimbodue had de avond ervoor gebeld en gevraagd of de heren wat Nordic mos konden meebrengen. de rest zou hij verzorgen.
Aangekomen bij de schuurkerk wisten ze niet wat ze zagen. Wat een drukte. Mannen in mooie pakken, vrouwen gekleed volgens de laatste mode van Vlisco in Kinshasa, wolken van kinderen in draagdoeken. Allen waren gekomen van heinde en verre voor de wannabee djangoe. Pelle, Bart en Knøbbig liepen het van buiten lelijke, maar van binnen vrolijke gebouw binnen. Er werd gedanst, gezongen rond het beeld van de wannabee djangoe.
Vol esprit werden allerlei cadeautjes bij de wannabee djangoe neergelegd. De heren gingen zitten en de dienst begon. `Vrienden en vriendinnen, gasten`, begon de dominee, `Ik heet u alle van harte welkom op deze zondag in de wannabee djangoe schuurkerk. Vandaag vieren we dat het bijna Zonnewende is en de zon weer van de evenaar naar ons toe komt. Laten we dat vieren. Maar, naar verluid is de wannebee djangoe, hier niet geheel rechtmatig terechtgekomen. Willen Mbe en Ndjengoe naar voren komen?" Aarzelend kwamen de twee mannen naar voren. Ze hadden berouw van hun daad. met gebogen hoofden gingen ze naast de wannabee djangoe staan. De deur van de schuurkerk ging open en meneer Zimbodue kwam binnen in een feestgewaad met bonte krokodillen erop.
"Wonderen komen niet uit beelden, wonderen komen uit je hart, laat je niets wijsmaken mensen. Wonderen komen niet uit beelden, wonderen komen uit je hart.... Momba moembo..", zong hij en hij strooide poeder van babelutes gemengd met Nordic mos over de aanwezigen. De schuurkerk sidderde, het werd koud. Meneer Zimbodue zong door over de wonderen en stopte bij het beeld. Flitsen paars kwamen uit het dak. Groene wolken concentreerden zich boven de wannabee djangoe. "Moembo Mbe, Mangoe Ndjengoe, betuig je spijt aan de heren Bart en Knøbbig, want een beeld steel je niet. Bumbu wonderen doe je vanuit je hart."Alle aanwezigen geloofden niet wat ze zagen. Het beeld van de wannabee djangoe werd paars, dan geel, dan weer oranje vol Vlisco motieven. De dominee en meneer Zimbodue dansten rond het beeld. Ineens werd het stil. De wannabee djangoe stond op en liep naar Bart er Knøbbig. Het werd zo stil in de schuurkerk, dat je een speld kon horen vallen.
Het beeld fluisterde iets tegen de heren en iedereen zag ze knikken.
Bart en Knøbbig pakten het beeld op en zetten het terug op de sokkel. Ze liepen naar voren en Bart zei: "Beste Congolezen, wij willen jullie graag dit beeld in bruikleen geven. Als dit belangrijk voor jullie is. Zorg er goed voor."Er klonk applaus uit de zaal. "Maar...", vervolgde Knøbbig. "Er  zijn hier twee heren, die iets moeten beloven. Heren, die een daad moeten verrichten. Geen dingen moeten stelen. dat zijn Mbe en Ndjengoe. Zodadelijk krijgen jullie allebei een speciale babelute. Die eten jullie op. Jullie gaan je leven beteren. Voedselpakketten rondbrengen aan mensen, die dat nodig hebben. Schoonmaken bij ouderen. Falen jullie hierin dan neemt de wannabee djangoe jullie apart en zijn de rapen gaar. Beloven jullie dat?" Uit de monden van Mbe en Ndjengoe klonk een hartgrondig JA. De schuurkerk was vol blije gezichten. Er werd weer gezongen en gedanst.
Pelle, Bart en Knøbbig drukten hun snor. Tijdens de fietstocht terug zei Bart: "Gelukkig zijn we nu van dat beeld af, Kunnen we aan nieuwe projecten beginnen, nieuwe series op 42keuken, Pelle met zijn Børgerkøken en in de tuin zetten we  gewoon een plastic David neer..." Knøbbig en Pelle schoten in de lach.

© Gereons Eatery & Winery