Winterweken in de Bläskefjord

Het was een éclatant succes dit jaar. De actie Døken voor je Køken had dit jaar veel textiel opgeleverd voor de inwoners van de Nes- en Bläskefjord. Spontaan werden dekens, kleding van een grote winkelketen, ijsbeer- en rendiervellen gebracht voor de donkerste tijd van het jaar. Hard nodig in de barre omstandigheden. Veel inwoners hadden moeite met de eindjes aan elkaar knopen. De visserij leverde steeds minder op, net als het drijven van rendieren.  Gastvrouw en -heren Brodgøde, Knøbbig en Pelle brachten tien dagen door in de feestelijk versierde houten hut van Pelle. Brodgøde, weer in beeld na haar laatste nieuwe kaskraker, straalde en wist velen naar de hut te lokken om hun steentje bij te dragen. Pelle en Knøb voorzagen de inwendige mens van toastjes met verse zalm en gerookt rendiervlees en warme bekers met glögg.  Het feest kon niet op. Bart, Pierre en Madeleine arriveerden de de laatste avond om de kerst in Bläske door te brengen. Madeleine bracht naast haar befaamde potten met confit, feestelijke crémant mee en rood uit Royer. Dat werd een groot feest. Noordpool TV trok nog nooit zoveel kijkers. En velen hadden in ieder geval hun døken voor een warme køken.
Moe maar voldaan zaten de TV sterrren en het gezelschap voor de haard in Pelles hut. "Ik ben zo blij, dat ik dit weer eens gedaan heb, Heb ervaren hoe het licht hier is op 21 december, Zo different van St Tropez in de winter", zei Brodgøde. "Ja heerlijk is het heerlijk verlopen, zoveel blije gezichten", antwoordde Pelle en pakte een doos uit de kast. "Voor dat ik jullie allen kende, was ik een vorser, verhalenverteller en houtsnijder. Het leven is inmiddels behoorlijk veranderd sindsdien. Ik woon bij mijn lieve vrienden Knøb en Bart. Ga graag bij de mooie Madeleine in Viré op bezoek. En geniet bij jou in Parijs en St. Tropez, Brodgøde. Ik heb wat leuks voor jullie, handgemaakte trollies voor bij de kerstboom,zelf gesneden met jullie naam erop." Pelle opende de doos en er was voor iedereen een trollie van hout. De andere vrienden zouden ze opgestuurd krijgen. Bart nam het woord: "Morgen hebben we een bijzondere dag, we gaan op jacht om een heerlijk kerstmaal bij elkaar te sprokkelen. We moeten wel hard werken want het is maar kort schemerig"
"Dat is er nu al", klonk Knøbbigs stem uit de keuken, "Aan tafel"
Goedgemutst en gehandschoend vertrokken Pelle en zijn gasten naar de Bläskefjord. Een mooie wandeling door de natuur, langs de rand van de fjord met een picknick in Pelles grot. De stemming zat er goed in  en allen genoten van de vergezichten, de dartelende orka's in het water en de verhalen van Pelle. Over het zeeverdriet, de Palunk, die met de kruiden van Gudrun voor eeuwig rustte achter een dik rotsblok. In de verte hoorden ze een roedel wolven huilen bij de zonsopkomst, die van korte duur is in deze contreien. Al met al een mooi kerstwandeling door een lichtgevend winterlandschap.
De wandeling maakte veel los, verhalen van het hele jaar. De stoute edelen in de Parijse metro, de zonnige bed en breakfast van Edna, de mannen in de huispakken in het kasteel van Fleurville. "Wat maken wij  toch veel leuke dingen mee.", zei Pierre. "Inderdaad. we hebben al heel wat leuke avonturen beleefd. Misschien moeten we er eens een boekje over schrijven ,met foto's van de Noordpool, recepten van Knøb en verhalen van ons allen. Dat zou een leuk project zijn.", merkte Bart op.
Ze naderden de grot van Pelle. Kosten noch moeite had Noordpool TV gespaard  om de grot om te toveren in een gezellige picknickplek. Er moest tenslotte worden gevierd, dat de actie een Døken voor je Køken een succes was. Allen gingen naar binnen en zagen de tafel staan met allerlei lekkernijen. Gravad laks, gerookt rendiervlees, haring in mosterd, knäckebrød, bietjessoep, sneeuwhaas en glögg. Ze gingen aan tafel en deden zich tegoed aan het middagmaal. Nordisk mad pur sang.. "Geledig Jul", zei Brodgøde en bracht een toast uit op haar vrienden. "Bon Noël en ik hoop dat al jullie wensen uit mogen komen.', antwoordde Madeleine," Het is zo fijn om hier te zijn op de mooie Noordpool met mijn vrienden." Allen knikten instemmend. Er was geluid. In de opening zagen ze hoe Yinda samen met meneer Zimbo I'm dreaming of a white Christmas aanhief. Nog nooit was Noordpool TV zo leuk geweest. Alle inwoners van Bläske zaten gekluisterd aan de buis.
De aurora borealis begon te dagen en het hele gezelschap spoedde zich terug naar de hut van Pelle. het was een mooie decemberdag geweest en allen waren voldaan van de buitenlucht en het heerlijke eten. De kooien in de hut werden opgezocht, de lichten uit en al snel was het hele huis in diepe nachtrust verzonken. Buiten de hut stond er een schim te wachten. De Palunk. Wat Pelle en zijn gasten niet wisten, was dat de Palunk* de vriendengroep de hele dag had geschaduwd. Hij had zich weten te bevrijden uit de grot, waar hij verbleef en doolde sindsdien weer rond op de Nordische poolvlakte. De Palunk stal in het holst van de nacht eten, brandstof en kleding voor in zijn grot. Niemand in Bläske begreep hoe dit kon.
De Palunk had bij Gudrun de sleutelbos gevonden van de hut van Pelle. Zo werkte hij altijd. Hij nam een bos sleutels mee en maakte deze vakkundig na overdag in zijn grot. In de avond kon hij zich dan makkelijk toegang verschaffen tot één van de huizen of bedrijven in Bläske of Nes, een fjord verderop. Deze avond had hij het gemunt op de goedgevulde ijskast van Knøbbig, vol heerlijkheden van  alle Noorpool TV uitzendingen.
De Palunk draaide de sleutel om en sloop de hut binnen. Hij opende de ijskast en vulde zijn knapzak met vlees, zalm, knäckebrød en fruit. Hij zag de houten trollies op de tafel staan en stak er één in zijn zak. Leuk voor in de grot.  Na nog wat confit van Madeleine en een CD van Yinda te hebben gekaapt, sloop hij de hut uit en draaide de deur op slot.
Voldaan kwam hij aan in zijn grot en genoot van zijn feestmaal. Zolang het hele gezelschap in Bläske verbleef zou de Palunk vele feestmaaltijden beleven. Hij stopte de CD in de speler en al snel vulde de grot zich met de jazzy stem van Yinda Mcdrew, wat een vrouw! Hiervan kon de Palunk alleen maar dromen. Hij schonk zich nog een glas wit in en zong uit volle borst mee.
Bart rekte zich uit en stapte uit bed. Hij was wakker geworden van gestommel en geluid in de keuken. Het was vroeg in de ochtend. Bart liet Knøbbig slapen en liep zachtjes naar beneden. Hij maakte en kop koffie en ging aan de tafel zitten. Hij bekeek de trollies, die Pelle aan iedereen had gegeven. Ze waren er allemaal behalve de trollie van Bart. Gek, hij wist toch zeker dat zijn houten trollie bij de anderen stond. Voor de gezelligheid. Hij keek de keuken rond maar nergens was zijn trollie te zien. Bart hoorde een stemmetje: "Bart, kun je mij horen?", zie de trollie van Brodgøde. Hij knipperde met zijn ogen en kneep in zijn arm. Nee, hij droomde niet. "Wist jij dat jouw trollie vannacht door de Palunk is meegenomen, toen hij proviand kwam halen? Hij heeft hem meegenomen naar zijn grot. Wij trollies communiceren namelijk via het internet der dingen. Daarmee laten wij elkaar van alles weten." Bart was nu één en al oor. "Internet der dingen?, vroeg hij. "Ja toen Pelle ons uit hout sneed, plaatste hij een chip achter onze oren, waardoor wij als trollies altijd op de zelfde golflengte kunnen communiceren en via internet met andere stoffelijke dingen. Zo heb ik jouw trollie kunnen lokaliseren. Vind je het een idee om naar de grot te gaan?" "Ik trek snel wat aan.", antwoordde Bart. Hij ging naar boven en kleedde zich warm aan. Samen met de trollie van Brodgøde liep hij naar de grot van de Palunk. een fikse wandeling door de nachtelijke winterse kou. Voor de zekerheid had Bart meneer Zimbo"s laatmenietzienkruiden meegenomen, opdat hij en de trollie niet ontdekt werden. Ze ontrafelden een plan.
Met de trollie in zijn capuchon liep bart langs de randen van de Nes fjord. in de richting van de grot van de Palunk. In de verte zag bart licht branden. Hij sloop door de sneeuw naar hetraampje in de grot en zag de Palunk zitten. Aan een rijk gevulde tafel, een glas wijn in de hand. Door de grot galmde de stem van Yinda Mcdrew. De trollie van Bart stond midden op de houten tafel. "Luister goed wat we gaan doen, trollie, ik neem dadelijk een laatmenietzien kruidenpil in en sluip met jou naar binnen. dan gaan we via jouw internet der dingen een toneelstukje opvoeren voor de Palunk, ik ben je stem.", zie Bart. "Fun!", antwoordde de trollie. De twee slopen naar binnen.
De Palunk knipperde met zijn ogen. Dat kon niet waar zijn! Er stonden ineens twee trollies, van die houten snijdsels op zijn tafel. Lag het aan de wijn? De trollie van Brodgøde, die meegekomen was met Bart begon rood te knipperen. Kort erachteraan begon Barts trollie te zoemen. De Palunk kneep in zijn arm. Had zijn verschanste kluizenaars bestaan hem gek gemaakt? De CD van Yinda McDrew zweeg ineens en het licht viel uit in de grot. De trollies begenonnen rondjes te draaien over de tafel en zweefden door de grot. Ze begonnen een dubbelstemmig Samilied. Zwevend als een soort houten drones of hemellichamen. Zoemend en zingend. De Palunk wilde opstaan maar merkte dat iets hem aan zijn stoel had genageld. Bart begon tegen hem te praten terwijl de trollies door de grot zoefden in kleurrijke schichten. Het was allemaal heel vreemd.
"Gaeble, daar ben je weer, je trekt stelend door de Bläskefjord, je haalt spullen in de nacht uit huizen. Ben je nu niet lang genoeg gestraft?" begon Bart, "je hebt hier jaren in de gort gezeten als Palunk. De inwoners van Bläske hadden verwacht dat na al het zeeverdriet en de kruiden van Gudrun je je leven weer op orde zou krijgen" "Wie ben jij?" vroeg de Paulnk. "Ik herken je stem met een buitenlands accent, maar kan me niet heugen, dat ik je ken. Bovendien waar sta je nu ik zie je niet." "Ik ben Bart de man van Knøbbig, die vroeger bij jou op school zat in de Nesfjord. Enige jaren geleden, nadat jij werd opgesloten, zijn wij naar Amsterdam verhuisd."
"Oh jullie zijn van het restaurant in Nes en van het TV programma met Brodgøde? Nu weet ik het"'
Ondertussen begonnen de trollies rondjes te draaien om het hoofd van  Gaeble. Ze zongen een oud Nordisch lied van vergiffenis. De Palunk werd duizelig. De trollies verschoten van roze naar rood van geel naar groen. Alsof ze de aurora borealis in zich hadden. Over het gezicht van de Palunk liepen tranen. "Na alles  wat hier gebeurd is kan ik nooit meer terug, de inwoners van Bläske hebben mij een fantoom gemaakt. Toen de grot na jaren openging, heb ik geprobeerd alles goed te maken,, maar de wrok was te groot. Ik heb me terug getrokken uit het dorp en ben hier gaan wonen. Om mijn verhaal te schrijven over de verschrikkelijke olieramp destijds. Niemand wilde het lezen, behalve Gudrun, de ex van Pelle, die me nu en dan bezocht. Ik ben gaan lezen, gaan dromen over Amsterdam en Dulcesol. Over de mooie oorden, waar jullie allen naartoe zijn verhuisd. Waar ik opnieuw zou kunnen starten. Hier in de angstige fjord is geen plek meer voor mij. En dan helemaal alleen in de nacht maakte mijn zwarte kant zich meester van mij en ging ik op dievenpad om te eten. Ik wou dat ik hier wegkon."
Bart slikte bij het horen van het relaas en antwoordde: "Ik heb een idee Gaeble, maar je moet mij en de trollies beloven, dat je dan niet in je oude gewoontes vervalt.? Knøb en ik hebben de kamer van Pelle over in Amsterdam. Nogmaal verbeter je leven en je bent welkom"  "Dat beloof ik aan jou en de trollies!" Op het moment dat Gaeble dit zei flitsten de trollies om hem heen en voelde hij dat hij op kon staan. De Palunk verdween en Gaeble stond op.  "Je ziet me nog even niet. Pak je belangrijkste spullen en we gaan naar de hut van Pelle." De Palunk pakte zijn kleren, de CD van Yinda McDrew, zijn memoires en I pad. Bart stak zijn onzichtbare hand uit en floot naar de trollies. "Goed gedaan houten wezens, fijn dat internet der dingen. Kom mee Gaeble, de Palunk is niet meer" Beetje bij beetje werd Bart weer zichtbaar en liepen ze het schaarse Nordische winterlicht tegemoet.
Bart opende de deur van de hut van Pelle en stapte samen met Gaeble naar binnen. het hel gezelschap zat aan een wederom welgevulde tafel. Het rook heerlijk naar brood en koffie. bart kreeg er trek van. "Ha, daar ben je Bart", kirde Brodgøde en ga hem een dikke pakkerd,"Je bent lang weggeweest."
Pelle stond op en liep naar Gaeble en stak zijn hand uit:  "Welkom Gaeble in mijn hut, ik verwachtte je al." Iedereen keek Pelle verbaasd aan. Hij liep naar de kast en pakt er een trollie uit."Voor jou Gaeble heb ik al een tijd geleden een trollie gemaakt. Ver voordat jij je bevrijdde uit de grot waarin je jaren als Palunk zat opgesloten. Door de ontwikkeling van het internet der dingen en de mogelijkheid voor de trollies om met elkaar te communiceren vond ik uit dat jij 's nachts in Bläske voedsel stal en sleutels  kopieerde/" "Maar .... eh  ik heb nooit kwaad willen doen....",  stamelde Gaeble zacht. "Dat weet ik  Gaeble, jij bent nu wel genoeg gestraft voor alle dingen, die hier gebeurd zijn. Het is jammer de bewoners hier jou nooit zullen vergeven. je zit hier als een kat in het nauw Meneer Zimbo en ik hebben een leuk programma voor je ontwikkeld" Bart keek Pelle aan en zei: "Ik heb aan Gaeble gevraagd of hij bij Knøbbig en mij wil komen wonen tijdelijk in jouw kamer. Hij gaat met ons mee naar Amsterdam."
"Dat vind ik een heel goed idee van je Bart. Gaeble kan dan zijn leven beteren. Wat jullie niet weten is dat tijdens de jaren dat Gaeble opgesloten zat, hij zich heeft bekwaamd in het spelen van alle nummers van Yinda. Op de piano. Nu kwam ik erachter, dat zij volgend jaar een grote tournee gaat maken. Amsterdam als startplaats. Is dat niet geweldig? Gaeble! Het is je kans om door te breken. Mijn trollies vertelden mij hoe virtuoos jij op de piano bent."
Yinda McDrew knikte en stak haar hand uit naar Gaeble, die een rood hoofd had van alle opwinding: "Ik ben zo happy that jij wordt de nieuwe pianist, wees welcome in mij band, we gaan  het helemaal doen next jaar boy!" Gaeble, voorheen de Palunk als begeleider van Yinda. Wat een stunt.  Heel Bläske zou zijn ogen uit kijken, als dit integraal zou worden uitgezonden op Noordpool TV "Kom nu gaan we brunchen...."zei  Knøb vanuit de keuken. Gaeble omhelsde Pelle en bedankte hem voor alles wat hij had gedaan. Bart kreeg een dikke zoen van hem. "Ik ben zo verschrikkelijk blij, wat jullie voor mij hebben gedaan. Ik heb er geen woorden voor en zal jullie niet teleurstellen." "Daar zorgen de trollies wel voor!', zei Pelle.  Op de keukentafel gloeiden alle trollies dat het een lieve lust was. Yinda en Gaeble, een nieuw duo stonden op en begonnen te zingen: "You make me feel  mighty real..."De trollies dansten mee. In de andere hutten van Bläske keken de bewoners vol verbazing naar hun flatscreen, wat een duo.

© Gereons Eatery & Winery