Knøbbig & Bart en het vreemde schilderij.

In het huis aan de Atjehstraat was het zoals gewoonlijk weer een drukke bedoening. Pelle was weer op reis met zijn truck, maar gasten waren er altijd. Gert Klam logeerde sinds een aantal weken op de kamer van Pelle, nadat hij een tijd bij dokter Miboesa in Brazzaville had gewerkt.  Hij was ervan opgeknapt. Bart was blij te zien, dat er een heel andere Gert teruggekeerd was uit Afrika. Missie geslaagd. Over een dag of wat zouden Brodgøde en Yinda aankomen voor een special voor Noordpool TV. Dan weet je wel wat eraan gaat komen. De fladderende en kirrende Brodgøde en de jazzy Yinda, een huis vol vibes dus. Gaeble kwam ook mee, omdat hij nog nooit in Amsterdam was geweest. Een mooie aanleiding voor Knøb en Bart om lekker door de stad te gaan struinen met al deze gasten. Maar eerst moesten de bedden worden opgemaakt, de catering voor de opnamen geregeld. Wie zei toch, dat beide mannen weinig om handen hadden?
Al vroeg in de ochtend fietste Knøbbig naar de Dappermarkt om vis en groenten te halen. Die zouden worden klaargemaakt op zijn Noors, in zout water. Brodgøde en Yinda zouden om de beurt wat vertellen over hun achtergrond. De Noorse met een Franse twist van Brodgøde en de Schots Afrikaanse roots van Yinda.
Na de aankomst van de dames, Gaeble en de TV ploeg werd het Bart een beetje te vol op 87 hs. Hij stelde voor aan Gert en Gaeble om naar de Millet tentoonstelling te gaan en als Knøbbig klaar was met de opnamen zou hij volgen. Daarna zouden Knøbbig, Bart en Gaeble even poolshoogte kunnen gaan nemen in de oude praktijk van Gert. Kwam mooi uit, want niemand zou Gaeble en Knøb herkennen en wellicht denken dat zij verdwaalde Air BNB gasten waren. Het werd een gezellige middag en het viertal genoot van de schilderijen in het Museum. Gezamenlijk fietsten ze naar het Prins Bernhardplein, waar Gert Klam de sleutels overhandigde aan Knøbbig. Bart en hij zouden wachten in East 57 in CASA400. Gert had verteld, dat er in zijn praktijk een schilderij hing, een kopie uit het atelier van Millet. Achter zijn bureau. Het was geen gewoon schilderij, maar overgrootvader Klam had dit in zijn jeugd op de kop getikt in Barbizon. Het was geen groot schilderij, maar verbeeldde het boerenleven. De familie van Gert dacht dat het bijzondere krachten had. Bart en Knøbbig hadden hier een beetje om moeten lachen, toen ze het verhaal hoorden. Maar ja, zeg nooit nooit. Zelf maakten ze ze ook regelmatig gebruik van de krachten en kruiden van meneer Zimbo.
"Het hangt er nog steeds.", zei Knøbbig, toen hij aanschoof bij Bart en Gaeble in East 57, "Wat wil je ermee doen? We kunnen het nu ophalen." "Goed idee, misschien kunnen jullie de prent uit de lijst halen en oprollen. Dan koop ik morgen een nieuwe lijst in de Javastraat. Ik ben blij dat het schilderij  nog in mijn bezit is en dat de trawanten van Njestevski het niet meer naar zijn jacht hebben genomen, want dan hadden we het nooit terug gezien.", antwoordde Gert opgelucht. Knøbbig en Gaeble gingen terug naar de praktijk en haalden de prent uit de lijst.
De volgende dag hing de prent van het boerenbestaan te pronken op de kamer van Gert. Hij had een mooie lijst gekocht en wat andere dingen om zijn tijdelijke verblijf op te sieren. Lekker groen zoals in zijn praktijk. Het kriebelde een beetje bij Gert, want hij kon door zijn voorgeschiedenis niet veel kanten uit in Amsterdam. De medewerkers van Njestevski waren immers overal en zouden niet rusten voordat ze dit schilderij in handen hadden. Het maakte Gert onrustig en hij wilde niet dat Bart en Knøbbig, die hem onderdak verleend hadden in problemen kwamen. Gert liep naar beneden en trof iedereen aan de ontbijttafel aan. Zoals gewoonlijk voerde Brodgøde het hoogste woord en was Knøbbig al in de keuken aan de slag voor de tv-opnamen van die dag. Wat een warm bad wat het toch aan de Atjehstraat. "Goedemorgen, heb je lekker geslapen?", vroeg Bart aan Klam. "Ja , ik ben zo blij, dat jullie mij onderdak verschaffen, maar één ding moet mij van het hart. Ik ben bang, dat als de trawanten van Njestevski mij op het spoor komen, jullie allen ook in gevaar zijn." "Komt goed hoor Gert, wij zijn niet voor één gat te vangen, al jaren niet. En als hier de grond te heet onder je voeten wordt kun je altijd logeren bij Hugues en Diana in Royer."
Het slot werd omgedraaid aan het Prins Bernhardplein en de ogen van Njestevski bekeken de voormalige praktijk van Gert Klam. Twee in het zwart geklede gorilla's begonnen direct de laden, kasten en bureaus te inspecteren. Op zoek naar de formules van de gezondheidsmiddelen van Gert. Njestevski was met behulp van een Zuidas advocaat vrij gekomen, maar diende de formules van de medicijnen te overleggen. Ze zouden in het kantoor moeten liggen. Eén van de gorilla's kwam uit de praktijk en zei: "Baas, er is iets vreemds aan de hand. Het schilderij is weg uit de lijst. Wie is hier geweest?" De Russische magnaat  liep naar de kamer van de secretaresse van Klam en startte de filmopnamen van de dagen ervoor. Op het beeld zag hij twee duidelijk Scandinavische mannen de prent uit de lijst halen.
"Baas, ik heb gevonden, wie de twee mannen zijn op de camerabeelden. Ze zijn inderdaad Scandinavisch. De ene is TV kok en de ander is de man van die jazz-zangeres. Ik hoop, dat ze allebei nog in Amsterdam zijn. Wat zij nu met dat schilderij moeten zou ik niet weten", zei één van de gorilla's tegen Njestevski. "Kam de hele stad maar uit, ik wil weten waar deze TV kok woont, wie weet is het schilderij van Klam daar." Direct gingen de knechten van de Russische rijkaard aan de slag. Met hun zwarte Vespa's toerden zij door de stad.
In de Atjehstraat was de rust weergekeerd. Brodgøde was terug naar Saint Tropez en Yinda naar Las Bombas. Bart en Knøbbig hadden besloten eens een weekje uit te rusten. Ze wandelden lekker over het strand, terwijl Gert het huishouden deed en kookte. Dat was een verwennerij. Na een paar heerlijke dagen zaten de drie mannen aan tafel. Plots hoorden ze boven een klap, het leek of er een ruit brak. Bart rende naar boven en zag een man met een zwarte bivakmuts uit het raam kimmen met het schilderij van Gert. De in het zwart geklede man sprong op een scooter en reed weg. Bart rende naar buiten, maar kon de Vespa niet meer zien. "Gert, je schilderij is gestolen, ik denk dat Njestevski zijn handlangers erachter zitten. We moeten iets verzinnen en erachter komen waar het is gebleven. Heb jij enig idee, waar we kunnen gaan zoeken? En hoe wisten die gasten ons te vinden?" "Ik denk, dat ze de camerabeelden hebben bekeken. Toen ik mijn praktijk nog had werd ik door Njestevski continu in de gaten gehouden. Zo zijn ze op jullie spoor gekomen.", antwoordde Gert, "en jij bent de enige, Bart, die nu nog op onderzoek uit kan gaan, want Knøbbig en mij kennen ze. Njestevski kennende hangt hij het schilderij terug in de praktijk op het Prins Bernhardplein." "Ik ga een plan bedenken en checken of het schilderij er hangt.", zie Bart,
De volgende ochtend stapten Knøbbig en Bart op de fiets richting Amstelstation. Ze hadden Gert op het hart gedrukt voor niemand open te doen, als zij niet thuis waren. Bart nam wat verdwijnme-kruiden in en liep de hal van het lelijke gebouw in. Hij nam de trap en kon ongezien de praktijk binnen lopen. Voorzichtig haalde hij het schilderij uit de lijst en rolde het op. Hij verving het voor een kopie, die Klam in allerijl had laten maken. Hij liep naar buiten en toen de kruiden waren uitgewerkt stapte hij op de fiets. Ondertussen had Knøbbig geregeld, dat het schilderij tijdelijk verstopt werd bij een vriend in West.
"Meneer baas, het schilderij hangt weer op zijn plek", zei één van de gorilla's tegen Njestevski,"We gaan het morgen ophalen om naar uw jacht in Sardinië. "Mooi.", bromde Njestevski,"kunnen we eindelijk weg uit Amsterdam, want ik heb een beetje genoeg ervan. Haal morgen het doek eruit rol op en stuur het naar Cagliari."
"Gelukkig is je schilderij nu veilig", zei Bart tegen Gert Klam. "Ik denk dat Njestevski het snel naar het buitenland zal sturen. Dan gaat hij nog wat beleven. De kopie is namelijk ingesmeerd met klotsé klotsé zalf van Meneer Zimbo. Dat zal nog wat worden tijdens zijn vaartochtje van Sardinië naar Monaco." Enkele dagen later stond er op internet een belangrijk bericht dat oligarch Njestevski een prachtig doek van Millet had verworven en dat op zijn jacht exposeerde. Hij was van plan met zijn Seabreeze Venture alle havens van Monaco tot aan Marbella aan te doen, waar geselecteerde gasten het schilderij tijdens een korte vaartocht konden bewonderen. Het kerstfeest van Njestevski werd met veel bombarie aangekondigd. Bart en Knøbbig grinnikten, toen ze dit lazen.
Kosten noch moeite had het personeel gespaard om  het schilderij en de balzaal op de Seabreeze venture in feestelijke tooi te brengen. Het feest kon beginnen, de motoren werden gestart en het jacht vertrok naar Monaco. De lucht was blauw en de decemberzon scheen. Halverwege Corsica belandde de Seabreeze Venture in een mistflard, een hardnekkige. De deining van het schip nam toe en de motoren sloegen af. "Wat is er aan de hand?", brulde Njestevski. tegen de stuurman. Er kwam een personeelslid de brug op. "Meneer u moet eens in de balzaal gaan kijken. Njestevski en zijn gorilla's stormeden benedendeks naar de balzaal. Bij binnenkomst zagen zij dat de figuren van het schilderij tot leven waren gekomen en hen dreigend aankeken.
Het werd donker in de versierde balzaal en de twee oude figuren begonnen  rondjes te dansen rond Njestevski en zijn bewakers. Het schip bonkte alsof er een stevige winterstorm op zee stond. De klotsé klotsé kruiden gingen aan het werk. "Dit schilderij hoort niet op zee.", krijste de oude vrouw,  "geen behouden vaart zolang het hier hangt."Flitsen kwamen paars rood en geel uit het plafond, de kerst versiering stond te trillen en Njestevski leek genageld aan balzaalvloer. De man van het schilderij voegde toe: "Het moet hier weg en verzwolgen worden door de zee, dan pas kan je varen naar een veilige haven." Weer schudde het jacht aan alle kanten en oranje flitsen met purper en groen raakten bijkans het hoofd van Njestevski.
De figuren werden door het schilderij op gezogen en de rust keerde weer. Bijgelovig als hij was, schreeuwde Njestevski tegen de bemanning: "Haal dit ding hier weg, voor er nog meer gebeurt" Het schilderij werd van de muur gehaald en bovendeks in de Middellandse Zee gekieperd. Toen het doek het water aanraakte leek het als een suikerklontje opgenomen te worden en zonk als smeltend naar de bodem. De mist verdween en de motoren sloegen aan. "Ik houd morgen een persconferentie en wee jullie gebeente, als er iets van wat er op de Seabreeze Venture gebeurd is vandaag, naar buiten komt.", bulderde de oligarch. Het schip zette koers richting de haven van Monaco.
SCHILDERIJ VAN MILLET VERDWIJNT VAN JACHT. stond het enkele dagen later met dikke letters in alle kranten en op internet. Tijdens een persconferentie had Njestevski gezegd dat het schilderij op onverklaarbare wijze was verdwenen en een zoektocht niets had opgeleverd.

Op zijn kamertje aan de Atjehstraat keek Gert Klam naar het schilderij aan de muur en grinnikte....

© Gereons Eatery & Winery