Hugues Ronsard gaat op zoek en vindt....Diana.

De mist hing over de weilanden in Royer. Je zag alleen de olijke koppen van de witte Charolais runderen erboven uitsteken. Stilte alom, de wijnoogst was klaar en de kelder van het kasteel weer gevuld. Tijd voor rust en daarna de malo. In de jaren dat Hugues Ronsard jurist uit de Alpen hier nu woonde had hij met zijn vrienden, Raphaël, Huberte en Madeleine een mooi culi oord van het kasteel gemaakt. De avonturen met de kille blonde Française en rare Amerikaanse snuiter daargelaten was alles pais en vree. Héloïse werkte inmiddels in Parijs in de kookschool van Brodgøde en Pierre. Allemaal leuke dingen, maar toch knaagde er iets aan Hugues. Sinds zijn vertrek uit Fix was er nooit meer een geliefde in zijn leven gekomen. Hij zag om zich heen alle gelukkige stellen, Madeleine en Raphaël, Knøb en Bart. Yinda met haar vlam. Edna en haar vamp op Dulcesol. En hij? Niente nada niets. De herfst naderde. Hugues zag er voor de eerste keer tegenop.
Hij pakte de telefoon en draaide het nummer van Brodgøde. "Allo", klonk het kirrende stemgeluid van de diva. "Hallo Brodgøde, j'en ai marre. kan ik bij jullie komen logeren? In Saint Tropez?"
"Mais bien sur lieve Hughes, je bent altijd welkom. Kunnen we bijkletsen en de Côte afstruinen. Toevallig komt meneer Zimbo ook, om Pierre te spreken. Dat wordt weer leuke week." "Dan vertrek ik morgen! A demain" Hugues hing op en liep via het grintpad naar het huisje van Huberte. Zij moest de komende weken het kasteel in de gaten houden. Ach, niets nieuws dat had Huberte LaPopp al die jaren gedaan. Maar nu was ze oud. "Mocht je het niet redden, kun je altijd Madeleine bellen.", zei hij.
"Komt goed lieverd, ik red me wel en wie weet wat er op je pad komt.", antwoordde Huberte en gaf hem een kneep in de wang. Hugues bloosde, pakte zijn tas en sprong in zijn auto. Op naar Saint Tropez.
In Pontarlier pakte meneer Zimbo zijn tas in. Naast wat zomerse kledij en strand spullen, nam hij ook de nodige kruiden mee, voor je weet maar nooit. Meneer Zimbo verheugde zich erop om een weekje bij Brodgøde en zijn neef Pierre te verblijven en met hun samen te genieten van de zon en azuurblauwe zee. wat deze week ook zo bijzonder maakte is dat een jeugdvriendin van hem Diana Dubaie ook in Saint Tropez was. Meneer Zimbo en Diana kenden elkaar van het jaartje toneelschool, dat hij in Brussel had gedaan. Ze waren onafscheidelijk. Diana was actrice geworden ent als Brodgøde en was in Zuid Frankrijk voor een nieuwe TV serie over de maffia aan de Côte d'Azur. Fictie natuurlijk, maar het zou een spannende serie worden over de weduwe van een kunstmagnaat, die verzeild raakt in allerlei perikelen rond niet betaalde kunst. Spannende plot, dacht meneer Zimbo hij startte zijn auto en ging op weg naar het Zuiden.
In de kamer van het Byblos hotel ging de telefoon. Diana Dubaie sloeg snel een handdoek om haar heen en nam op. "Met de receptie spreekt u madame Dubaie, er is zojuist een pakje afgeleverd, ik wilde even checken of u het direct nodig heeft?" "Welnee, ik verwacht niets, zet het vanavond maar in mijn kamer, ik moet nu weg. Kunt u zorgen dat er over 10 minuten voor mij een taxi klaarstaat?" Diana Dubaie hing op en liep de badkamer in. Tien minuten later stapte zij in de taxi de haven om een gezellige avond door te brengen met Brodgøde en Pierre.
Hughes reed via de D987 het stadje in. wat was het fijn weer eens hier te zijn. Jeugherinneringen van kamperen bij de boer. Vol was het wel geworden. Of lag dat aan zijn gewenning aan de volkomen stilte in Royer? Hij zette zijn auto in de parking aan de Place des Lices en liep met zijn rolkoffer naar het huis van Brodgøde. "Allo cher Hugues, daar ben je, ik kom naar beneden.", klonk de stem van het balkon.
Kort na de aankomst van Hugues, zag Brodgøde de met Vlisco patronen beschilderde eend van meneer Zimbo het terrein opdraaien. Ze liep snel naar beneden en het pad op. Meneer Zimbo stapte uit en omhelsde de actrice. "Ik heb zoals gevraagd de love-potion bij me", fluisterde hij in haar oor. "Fijn, dat je eraan hebt gedacht want ik weet zeker, dat Diana en Hughes een match made in heaven zijn. Saint Tropez zal opkijken. Over Diana gesproken, daar is ze al... ga snel naar binnen en kleed je om. We gaan zo voor de apéro naar het strand.", antwoordde Brodgøde en liep naar de taxi. De twee actrices omhelsden elkaar en liepen naar de tuin, waar Pierre en Hugues al aan een glas wijn zaten. Op de haar gebruikelijke wijze kirde Brodgøde: "Hugues, dit is mijn vriendin Diana Dubaie, zij is hier voor filmopnamen. Diana, dit is maitre Ronsard, kasteelheer uit Royer in Bourgondië" Hughes stond op uit zijn stoel en gaf Diana een sierlijke handkus: "Enchanté madame, ik heb veel van uw films gezien en ik zal nooit uw rol vergeten in Train bleu à Dinard." Pierre schonk de glazen  in en meneer Zimbo schoof aan.
In het Byblos hotel opende de receptionist de kamer van Diana Dubaie, om het pakje op haar tafel neer te zetten. Wat de jongen niet in de gaten had, was dat hij heimelijk werd gevolgd door een blondine en man gekleed in het zwart. De kille blonde Française en de Amerikaanse snuiter hadden elkaar  na alle eerdere capriolen in Afrika en Lissabon getroffen op een feestje van Njestevski, een Russische magnaat, die veel aan de Côte d'Azur resideerde. Hier had het toch wat criminele duo zich kunnen hervatten en was klusjes gaan uitvoeren voor de Rus. Njestevski had het tweetal de opdracht gegeven Diana te ontvoeren. Al jaren was hij fan en tot over zijn oren verzot op haar. Het tweetal zat krap bij kas, dus pakte de opdracht met beide handen aan.Stil slopen ze achter de receptionist aan de  kamer in.
Na het aperitief in de tuin van Pierre en Bordgøde liepen allen gezamenlijk richting de haven van Saint Tropez, naar het nieuwe spektakel restaurant Comédie, een nieuwe hot spot. Burlesk ingericht met cancan danseressen, jazz en gemoderniseerd twenties eten. Brodgøde moest Knøbbig hier toch nog eens mee naartoe nemen. Zou voor Noordpool TV een prachtige locatie zijn. Aangekomen bij het restaurant zagen ze dat de boel al goed vol zat, met types van allerlei pluimage. De wereldberoemde actrice Jeanne Colet met haar gezin, twee vrienden van Pelle uit Amsterdam, een Arabische magnaat en zijn harem en in de hoek Njestevski en zijn gezelschap. Meneer Zimbo huiverde een beetje en zei tegen zijn neef: "Ik weet het niet, ik heb zo een vibe dat...." "Ach Louis, dat komt wel goed, we zijn hier om een leuke avond ervan te maken.", antwoordde Pierre.
Vanuit de hoek richtte Njestevski zijn blik op Diana. Ze had niet de jurk aan, die hij die middag naar het Byblos hotel had gestuurd, noch had zij het bijpassend collier. De minkukels van die blondine en Amerikaan in het zwart hadden gefaald. Hij pakt zijn telefoon en koos een nummer. In het Russich snauwde hij enkele woorden. Toen klonk de gong en werden de amuses geserveerd. Uit de coulissen kwam Yinda McDrew te voorschijn. Zij zong haar nieuwe hit. De gasten aplaudisseerden. Brodgøde wenkte een ober en vroeg of hij Yinda naar haar optreden aan hun tafel wilde plaatsen.
Het werd een mooie avond. Hugues en Diana leken in elkaar verdiept. Meneer Zimbo was zijn eerdere voorgevoel vergeten. De can can danseressen traden aan en kirrend dansten ze hun Moulin Rouge act op de tafels. Njestevski gaf aan twee mannen op de kade voor het restaurant een teken. het licht doofde en alle gasten hielden hun adem in. De desserts werden met toortsen binnen gedragen. Het licht ging en allen zagen nog net hoe Diana Dubaie op de kade in een blauwe Maserati met Monegaskische kentekenplaat werd geduwd. Met gierende banden reed de auto weg. Brodgøde, Yinda, meneer Zimbo, Hugues en Pierre ken elkaar onthustst aan. In de hoek glimlachte Njestevski minzaam. De buit was binnen en de koele blonde Française en haar Amerikaanse kompaan zouden nu al wel ver op zee gedropt zijn. Missie geslaagd.
Een beetje versuft zaten Brodgøde en alle anderen op de veranda. Het was allemaal zo snel gegaan, hun avond verpest en de twinkel in de ogen van Hugues had plaatsgemaakt voor een dofheid. Dezelfde, die hij had toen hij uit Royer vertrok. Het was nu in de handen van de politie. dat was op hun hart gedrukt. En mocht één van hen een clou hebben, waarheen Diana was ontvoerd, zouden ze niet moeten schromen dit direct bij de prefectuur van Toulon te melden.
De Maserati was in volle vaart de A7 richting Monaco opgereden en bij aankomst in het vorstendom direct in de parking onder het appartementsgebouw van Njestevski geparkeerd. De auto werd direct ontdaan van de Monegaskische kentekenplaat. Diana Dubaie werd uiterst hoffelijk naar de bovenste etage van het gebouw geleid, waar Njestevski al op haar wachtte. "Welkom Diana in mijn appartement, je verblijfsplaats voor de komende tijd. Het zal je hier aan niets ontbreken en Irma en Boris staan 24/7 tot je beschikking. Inmiddels heb ik opdracht gegeven om je spullen hierheen te halen en je uit te checken uit het Byblos hotel. Morgen word je weer verwacht op de set en Boris zal je brengen en gedurende de dag begeleiden. Daarna gaan we samen dineren. Capisce?"  Diana zweeg en keek de man met grote ogen aan. Wie was hij? En wat wilde hij? Ze moest Brodgøde zien te bellen. "Bellen heeft geen zin Diana, ik heb je mobiel geblokkeerd. Morgen krijg je van Boris een nieuwe gecodeerde, waarmee je met mij en een aantal geselecteerde nummers kunt bellen." Het leek wel of Njestevski haar gedachten had geraden. "Ga nu maar slapen, je hebt morgen een drukke draaidag." Hij begeleidde haar naar haar vertrekken.
"Wij kunnen nu niets doen, laten we gaan slapen.", zei Pierre. "Laten we morgen eens gaan kijken bij het Byblos hotel en de set, ik heb een ideetje.", antwoordde meneer Zimbo. De lichten gingen uit in het huis van Brodgøde en snel was iedereen in diepe slaap.
Een week verstreek zonder noemenswaardig nieuws van Diana. Overdag werd ze gesignaleerd op de set in Cannes, 's avonds in restaurants in Monaco met Njestevski en allerlei anderen. Meneer Zimbo en Hugues gingen terug naar huis. En de rust keerde terug bij Brodgøde en Pierre in Saint Tropez. De politie kon niets doen, omdat Diana Dubaie in het openbaar niet uitstraalde, dat zijn onvrijwillig in het gezelschap van de Rus verkeerd. De opnames van haar nieuwe film waren afgerond en Njestevski had haar voorgesteld om een cruise te maken met zijn jacht. Schoorvoetend had Diana ingestemd, wetende dat zij niets anders kon. Hij hield haar gevangen en contact met de buitenwereld was onmogelijk. Uiteindelijk vertrok het jacht richting Costa Smeralda naar de villa van de oligarch.
In Royer vertelde Hugues het hele relaas aan Huberte. Het was uiteindelijk niet de week geworden, waarop hij had gehoopt. De twinkeling was verdwenen. En de mist in zijn hoofd nog dikker dan de mist in het nabije Saône dal. Hugues begreep er niets van. Hoe kon "zijn" Diana nu zo relaxed met haar ontvoerder overal verschijnen? Hij piekerde en piekerde.
Aan de Costa Smeralda ontbrak het Diana Dubaie aan niets. Een heerlijk appartement, mooie tuin om te verblijven en rust. Njestevski overlaadde haar met mooie kleding, schoeisel en juwelen. Een echte gouden kooi. Ze vond het verschrikkelijk, maar deze Rus had een dusdanig bord voor zijn kop. In de verte zag ze een tuinman aan het werk. Voor zijn duizend en één nacht sprookjes villa liet Njestevski lichtgevende palmen en olijfbomen planten, afkomstig van de kwekerijen van Luigi Spirali. Diana liep de tuin in en van dichtbij zag ze dat de tuinman Luigi zelf was. Ze liep op hem af en zei zachtjes: "Niet schrikken Luigi, ik ben het Diana, doe net of je neus bloedt en werk gewoon door. Je moet me helpen. Njestevski houdt mij gegijzeld hier en ik kan met niemand bellen. Wil jij Brodgøde in Saint Tropez laten weten, dat ik hier zit?" "Doe ik, wat fijn je te zien.", antwoordde Luigi. "Wat een mooie planten meneer", was het enige, dat de naderende gorilla hoorde. Luigi gaf Diana een knipoog toen deze haar naar binnen begeleidde.
Dezelfde avond ging de telefoon in het huisje van Brodgøde. "Allo?", kirde de Nordische diva in de hoorn. "Hallo Brodgøde, Luigi, hier. Ik heb nieuws over Diana. Zij zit in de villa van die Rus aan de Costa Smeralda. Zij vroeg mij jou te bellen." Luigi vertelde haar alles wat Diana hem had gevraagd. "Dank voor je telefoontje, ik ga Hugues en meneer Zimbo verwittigen!"
Hugues startte zijn auto in Royer en reed via meneer Zimbo Pontarlier naar Saint Exupéry, het vliegveld van Lyon. Na het telefoontje van zijn vriendin Brodgøde had hij direct een vlucht naar Olbia geboekt om Diana weg te halen uit de villa van Njestevski. Luigi zou haar wat speciale door Hugues meegebrachte verdwijnkruiden geven en op een afgesproken moment zou ze zijn Ape stappen. Luigi zou haar dan naar het hotel van Hugues brengen en nadat haar kruiden waren uitgewerkt zouden ze samen naar de lokale politie gaan en zou Diana een persconferentie geven.
Vol verwachting zat Hugues op zijn hotelkamer, zou hun plan lukken? Via een tussenpersoon was de politie al op de hoogte gebracht en een zaaltje in het hotel werd ingericht voor de te houden persconferentie.
Luigi naderde de villa en stapte uit zijn Ape. Hij zag in de verte Diana Dubaie zitten op het terras en wenkte haar naar het hek te komen. Rustig liep Diana naar het het hek. "Neem snel deze kruiden in en dan kom ik je over 10 minuten halen" Ondertussen was één van de gorilla's van Njestevski al genaderd. Hij riep tegen Luigi: "Wat kom je doen?" "Niets ik dacht dat ik wat was vergeten vanmiddag", antwoordde Luigi en knipoogde naar Diana. Diana had inmiddels het kruidenmengsel in genomen en liep achter de gorilla aan naar het terras. De kruiden misten hun uitwerking niet en toen de bodyguard omkeek zag hij dat Diana was verdwenen. Onzichtbaar geworden was ze door het hek naar buiten gegaan en in de gereedstaande Ape van Luigi gestapt. Op weg naar het hotel. Luigi keek in zijn spiegel en zag een van de zwarte auto's van Njestevski achter hem aanrijden. Hij werd afgesneden en de bodyguard vroeg hem of hij wist waar Diana was. "Nee zou ik niet weten, ze liep toch achter jou aan?" Onverrichter zake keerde de zwarte auto om in de richting van de villa. Wat een geluk dat de verdwijnkruiden van meneer Zimbo altijd een uur of twee werken. Inmiddels was de plaatselijke carbinieri onderweg naar de villa. Met sirenes kruisten zij de Ape van Luigi in de richting van de villa. Bij het hotel aangekomen stapte Diana ongezien uit de Ape en liep naar de kamer van Hugues.
"Ik ben zo blij dat deze gevangenschap afgelopen is.", fluisterde Diana Hugues in het oor. Zo wist hij dat ze binnen was. "Over een uur begint je persconferentie en daarna vliegen we rechtstreeks naar Lyon, zodat je in het kasteel van Royer kunt bijkomen van deze toestand. Huberte is al vol verwachting", antwoordde Hugues. Een uur later verschenen beide aan de verzamelde pers. Tutti gli paparazzi camera's flitsten dat het een lieve lust was en Diana sprak: "Ik ben blij dat het nu over is, Njestevski achter slot en grendel, hij kan nog een grote claim van mijn producers verwachten, maar waat belangrijker is, dat ik in Hugues de man van mijn dromen heb gevonden. Mon sauveur. " Hugues bloosde en hand in hand vertrokken ze richting de klaarstaande auto, die hen naar het vliegveld bracht. De TV serie over de maffia aan de Côte d'Azur werd een hit, what else, na deze avonturen? 

© Gereons Eatery & Winery