Mijn verhalen en sprookjes

Het restaurant aan de Nes fjord was gesloten. Na jaren gerookt rendiervlees en visspecialiteiten gemaakt te hebben, had Knøbbig besloten op reis te gaan. Nu stonden ze hand in hand op de achterplecht van het schip dat de fjord uitvoer. Op naar de grote stad Amsterdam. Hij nam de fjord  nog eens goed in zich op, weldra zou na de schemering het duister invallen. De Nes fjord, van de Palunk en het zeeverdriet. Bläske, waar zijn goede vriend Pelle Grød woonde. Het mos van de drankjes van Gudrun. Missen zouden beide kerels het wel. Maar de wijde wereld lonkte. Knøbbig had van Noordpool TV een opdracht gekregen culinaire reportages te maken. Vanuit Amsterdam zou Knøbbig programma’s maken over lekkere gerechten. Bart had met veel vreugde gereageerd, terug naar zijn geboorteland. Land van water, molens eindeloze lage luchten. Niet dat hij het zo verkeerd had gevonden om een paar jaar in het Noordse land aan een fjord te wonen, in de prachtige natuur. Maar nu vond Bart het tijd om w...

Luigi Spirali en de lichtgevende olijfboom De ochtend begon vroeg voor meneer Zimbo. Hij sloot de luiken van zijn huisje in Pontarlier en startte zijn auto. Een mooie rit door de Alpen volgde, langs bergen, dalen en kloven. Hij reed rustig en voelde zich vrij. Lucht om zich heen. Een aantal weken op pad, nieuwe mensen leren kennen en nieuwe smaken. Dat deed meneer Zimbo altijd goed. Aan het einde van de middag was hij bij de grens. Hij nam een snelle duik in de zee. Vanavond zou hij nog in Menton slapen om morgen een tocht door Ligurië te maken. Naar de markt van Ventimiglia, wierook halen bij de priester van de tsaar Nicolaaskerk in San Remo. En wie weet wat er meer op zijn weg kwam? In ieder geval Ligurische olie. Dan lunch en weer terug naar Menton. Die avond liet meneer Zimbo zijn bourride goed smaken in de haven en ging vroeg naar bed. Hij las nog wat en al snel vielen zijn ogen dicht. De volgende dag pakte meneer Zimbo zijn rugzakje in met een kaart, een flesje w...

HET MEISJE en DE RIDDERLANTAARN Heel ver hier vandaan, linksaf bij de Karpaten ligt het dorpje Plavei. In dit dorp draaide alles op de seizoenen. In de winter was het wit en warm binnen. De zomer beloonde de dorpsbewoners met gouden zon…. Op een mooie dag aan het einde van de witte winter werd er in het gezin van Nicu, de lantaarnmeester en zijn vrouw Elena een mooie dochter geboren. Zij noemden haar Vivea. De trotse ouders konden hun geluk niet op en wilden deze gebeurtenis naar goed Plaveis gebruik delen met alle dorps bewoners. Iedereen kwam ook alle petemoeien voor de traditionele biscutti met perle. Zelfs de niet al meest vrolijk en aardig bekend staande oude weduwe Augusta was van de partij. De mare ging over Augusta dat zij zich te veel ophield met zaken van de burggraaf Holguin. Deze graaf werd door allen gevreesd, omdat bij uitblijven van schattingen hij hele dorpen met de grond gelijk liet maken. Maar vandaag was het feest en de bewoners aten bisuctti, ...

Madeleine Bru en haar stoverij. Louhans,  een mooie marktplaats. Elke maandag verzamelde de hele Bourgondische Bresse zich tussen de honderd arcades voor de weekmarkt. Buiten het stadje was het een gekwater, getok en geschetter van jewelste. Louhans, de pluimveehoofdstad van de Bourgogne. Met zijn fiere kippen, eenden en niet te vergeten de mooie kippenhoedster Madeleine Bru. Alle handelaars wachtten elke maandag tot Madeleine kwam met in haar achterbak haar mooie kippen. Wat een producten maakte zij. Van verre zagen ze de rode bestelbus al aankomen en alle jonge mannen uit Louhans en omgeveing spoeden zich dan naar de bus om als eerste de kippen te mogen uitladen. Want, degene, die het eerste hielp, mocht daarna met de mooie Madeleine koffie drinken, voordat zij  begon met haar kippen verkoop. Voor Madeleine zat de marktdag er meestal na een uurtje op, zo geliefd waren haar blauwpoten en haar confìts. Ze had dan alle tijd om het verdiende geld gelijk te steken i...

PELLE GRøD en het zeeverdriet Hoog in een Noordse fjord woont Pelle Grød, een gewone jongeman, wandelaar, vorser en dromer. Pelle kan uren op pad zijn langs de boorden van het fjord, zoekend naar stenen en schelpen. En voedsel voor zijn dromerij.Soms gaat hij ook weleens met zijn bootje vissen, op verse makrelen, die dan thuis in de pan verdwijnen. Het levensritme is altijd duidelijk geweest hier in het fjord. Lange donkere winters, waarin Pelle al zijn avonturen opschrijft in een dik boek. Lange eindeloze zomerdagen om om pad te gaan en nieuwe dingen te vinden. Op een zomerdag was Pelle Grød een wandeling aan het maken langs het water van het fjord. Opgeschrikt door het geluid van twee jagende orka’s keek hij over het water. Hij zag hoe deze grote dolfijnen een school haringen aan het insluiten was. Pelle ging zitten en aanschouwde het schouwspel. Hij maakt zijn fles vlierbeslimonade open en nam een slok. Het was zo een mooie middag in het fjord, bedacht hij. Pelle Grød...