Mijn verhalen en sprookjes

Na zijn Parijse avonturen met de wilde edelen in metrostation Ledru Rolin, wist Pelle Grød het zeker. Hij ging terug. Niet terug naar het hoge Noorden, maar naar Amsterdam. Pelle belde Bart en Knøbbig. "Hoi jongens kan ik weer een tijdje bij jullie op kamers komen wonen. De liefde met Héloise is over, ik heb genoeg van Parijs en wil weer aan de slag in Amsterdam" Bart antwoordde: "Oh wat fijn te horen, dat je weer zin hebt om bij ons te komen wonen, Knøbbig zal hartstikke blij zijn dat je weer samen met hem komt koken. Wist je dat hij een nieuw iets bedacht heeft koken op het vuur uit de aurora borealis? Spannend hè? We vertellen er alles over als je hier bent. Wanneer ben je er?" "Ik verwacht overmorgen aan te komen, Ben nu mijn nieuwe Saviem bus aan het inladen met allerlei leuke Franse spullen. Overigens waren Pierre en Brodgøde zo lief om voor mij deze bus te kopen. Ik zie jullie morgen, gezellig" Pelle hing op. Nog wat laatste spullen uit zijn H

Tevreden keek Madeleine het dal van de Saône in. Ze zag de rivier glinsteren en in de verre verte de contouren van de Alpen. De wijngaarden lagen er mooi bij dit jaar. Groen en weelderig. En dan moest de zomer nog komen met velden vol graan en zonnebloemen. Na de avonturen op het kasteel van Royer met de geesten uit de fles, was alles weer pais en vree in het Bourgondische land. Raphaël werkte hard in de verkoop van wijn. Hugues Ronsard en Huberte Lapopp hadden het druk met hun gasten. En de kookschool in het kasteel liep goed. Madeleine Bru keek naar rechts richting Viré en het viel haar op dat er iets was veranderd. Bij het hek van een wijngaard verder op stonden ineens huifkarren. En dat terwijl het nog niet eens druivenpluktijd was. Ach wie weet had deze wijnboer wel een extra klusje voor deze rondtrekkende lieden. Of zou er circus in Viré zijn? Genoeg gemijmerd, dacht ze. Aan de slag, naar Louhans om kip en eend te halen voor de fameuze Bru confít. De voorraad  potten was

  Tevreden keek Edna Schuurs de vallei van Los Berrezales in. Ze was nog nooit zo gelukkig geweest. Edna en haar vriendin hadden het verleden in Amsterdam achter zich gelaten. Weg van de vergadercultuur in haar vorige baan. De kralenwinkel aan de gracht hadden de dames goed verkocht. Tijd voor een nieuw avontuur op het eiland Dulcesol. Een subtropisch eiland in de Atlantische Oceaan. Bekend om de zon en vegetatie. Edna was op slag verliefd geworden op de vervallen waterfabriek in de vallei van Los Berrezales. Dicht bij de drukke grote hoofdstad van het eiland Las Bombas. De stille vallei met uitzicht op een paradijselijk strand. Hier zouden ze een hippe B&B beginnen. Ach, het leken dromen. En nu was het zover. Pension Firgas was geopend en de eerste gasten zouden snel komen. Voor het interieur had dokter Miboesa mooie Afrikaanse meubels en beelden gestuurd. De kamers waren gedecoreerd met Vlisco stoffen uit Kinshasa. Pension Firgas zag er uit als een plaatje. De keuken van h

Hun romance was van korte duur gebleken. Héloise had gesnakt naar de solitude en Alpenlucht in Fix. Parijs was niet haar stad had ze gezegd. Ze had Pelle voor het blok gezet. Weg uit de stad. Weg bij Bru et sa Bresse. Terug naar Savoye. Voor Pelle was het allemaal geen optie. Hun liefde verbleekt en met het verkleuren van de bladeren kwam haar vertrek dichterbij. Pelle bracht Héloise naar het Gare de Lyon, waar ze afscheid namen. Voorgoed! Het had geen zin om elkaar aan het lijntje te houden. Pelle keek over de rivier waar traag een bateau mouche aan de toeristen de geneugten van Parijs liet zien. Geneugten, waar Pelle, al een half jaar in deze stad, van was gaan houden. Hij miste de stilte van het Noorden niet, de fjorden, de lange winters. Naar Parijs gaan was in zijn ogen 'het beste wat hij had gedaan. Ach en natuurlijk het verslaan van de Palunk *, maar dat was een andere tijd en een ander verhaal. Pelle glimlachte, hij keek naar de herfstkleuren op de kade. Zag stelletje