De thee uit de tuin van Madeleine.
Het Saône dal in de winter, mist omgeeft de kale bomen, de kleurentooi in de wijngaarden van de herfst is verdwenen. Het is snoeitijd, waterkoud en Raphaël komt dagelijks verkleumd van de velden. Niet direct de favoriete periode van het jaar van Madeleine Bru. Januari, het leven in het pays perdu, zou Huberte LaPopp zeggen. En dan die gele hesjes, die de wegen blokkeren. Ze hebben misschien wel een punt, want het Franse platteland staat er niet mooi voor, maar.... Allemaal mijmeringen van Madeleine, terwijl ze uit het keukenraam staart naar het domein van haar schoonmoeder gravin Bledski. "Ik moet eruit, terug naar Parijs, naar de kookstudio, die nu wordt gerund door Pierre en Brodgøde. Al is het maar voor een week..."murmelt ze in zichzelf. De keukendeur zwaait open en ze ziet Raphaël, koud tot op het bot. "Het snoeien is klaar, eindelijk!", zegt hij. "Fijn dan ben je ook van die koude werkdagen af en kunnen we op pad. heb je zin om volgende week mee te