Mijn verhalen en sprookjes

"Oh zijn jullie al op het vliegveld, lieverrrds?", zong Yinda Mc Drew in de telefoon. "Ja we zijn een half uur geleden geland en staan nu bij de bushalte richting Las Bombas", antwoordde Bart, "We hebben er alledrie zin in. Lekker even weg uit Amsterdam. We zitten deze keer niet bij Edna in Berrezales, maar in hotel Santa Cristina, vlakbij jouw huis. Kunnen we vanavond lekker gaan eten met Gaeble en jou." "Gezellig, ik verheug m er nu al op, want ik heb jullie lang niet gezien en ben frankly wel nieuwsgierig naar die dokter Klam, want ik hoorde van Miboesa zoveel goede berichten. Tot vanavond... Bye bye." Yinda hing op. De mannen stapten in bus 66 en waren in een kwartier in Las Bombas. Daar namen ze hun intrek in Santa Cristina. Ze hadden nog de hele dag de tijd. Na te hebben uitgepakt liepen ze de lange paseo op, die langs het strand lag. "Wie gaat er even mee zwemmen? ", vroeg Knøbbig. "Ik heb wel zin in een frisse duik.&q

In het huis aan de Atjehstraat was het zoals gewoonlijk weer een drukke bedoening. Pelle was weer op reis met zijn truck, maar gasten waren er altijd. Gert Klam logeerde sinds een aantal weken op de kamer van Pelle, nadat hij een tijd bij dokter Miboesa in Brazzaville had gewerkt.  Hij was ervan opgeknapt. Bart was blij te zien, dat er een heel andere Gert teruggekeerd was uit Afrika. Missie geslaagd. Over een dag of wat zouden Brodgøde en Yinda aankomen voor een special voor Noordpool TV. Dan weet je wel wat eraan gaat komen. De fladderende en kirrende Brodgøde en de jazzy Yinda, een huis vol vibes dus. Gaeble kwam ook mee, omdat hij nog nooit in Amsterdam was geweest. Een mooie aanleiding voor Knøb en Bart om lekker door de stad te gaan struinen met al deze gasten. Maar eerst moesten de bedden worden opgemaakt, de catering voor de opnamen geregeld. Wie zei toch, dat beide mannen weinig om handen hadden? Al vroeg in de ochtend fietste Knøbbig naar de Dappermarkt om vis en groent

Het Saône dal in de winter, mist omgeeft de kale bomen, de kleurentooi in de wijngaarden van de herfst is verdwenen. Het is snoeitijd, waterkoud en Raphaël komt dagelijks verkleumd van de velden. Niet direct de favoriete periode van het jaar van Madeleine Bru. Januari, het leven in het pays perdu, zou Huberte LaPopp zeggen. En dan die gele hesjes, die de wegen blokkeren. Ze hebben misschien wel een punt, want het Franse platteland staat er niet mooi voor, maar.... Allemaal mijmeringen van Madeleine, terwijl ze uit het keukenraam staart naar het domein van haar schoonmoeder gravin Bledski. "Ik moet eruit, terug naar Parijs, naar de kookstudio, die nu wordt gerund door Pierre en Brodgøde. Al is het maar voor een week..."murmelt ze in zichzelf. De keukendeur zwaait open en ze ziet Raphaël, koud tot op het bot. "Het snoeien is klaar, eindelijk!", zegt hij. "Fijn dan ben je ook van die koude werkdagen af en kunnen we op pad. heb je zin om volgende week mee te

Tevreden keken beide mannen uit over de rivier. Een heerlijke plek in de bocht van de Amstel. Zwemmers, spelevarende bootjes, chillende hipsters op hun kleedjes en ander gespuis. Zomer in de stad, het favoriete seizoen van Knøbbig en Bart. Het huis in de Atjehstraat zat vol gasten, Edna en haar vriendin van Dulcesol voor de Pride, Pelle was weer ingetrokken na zijn food truck avonturen en Yinda, die een concert gaf in het Concertgebouw. Het was net een duiventil daar op 87 hs. Dan moet je er soms even uit, op de fiets, samen zijn, zwemmen in open water. Knøbbig en Bart konden niet genoeg krijgen van deze zomer. Een afzakkertje op het dak van het eco hotel of gezellig barbecuëen in het Flevopark. "Het zal wel door mijn Nordische bloed komen, door het donker in de winter van de Noorkaap, dat ik me juist in de zomer een soort Duracell konijntje voel, dat wordt opgeladen door het licht en de warmte. Dat had ik in de Blaeskefjord ook altijd.", grapte Knøb. "Laten we er maar

De mist hing over de weilanden in Royer. Je zag alleen de olijke koppen van de witte Charolais runderen erboven uitsteken. Stilte alom, de wijnoogst was klaar en de kelder van het kasteel weer gevuld. Tijd voor rust en daarna de malo. In de jaren dat Hugues Ronsard jurist uit de Alpen hier nu woonde had hij met zijn vrienden, Raphaël, Huberte en Madeleine een mooi culi oord van het kasteel gemaakt. De avonturen met de kille blonde Française en rare Amerikaanse snuiter daargelaten was alles pais en vree. Héloïse werkte inmiddels in Parijs in de kookschool van Brodgøde en Pierre. Allemaal leuke dingen, maar toch knaagde er iets aan Hugues. Sinds zijn vertrek uit Fix was er nooit meer een geliefde in zijn leven gekomen. Hij zag om zich heen alle gelukkige stellen, Madeleine en Raphaël, Knøb en Bart. Yinda met haar vlam. Edna en haar vamp op Dulcesol. En hij? Niente nada niets. De herfst naderde. Hugues zag er voor de eerste keer tegenop. Hij pakte de telefoon en draaide het nummer v

Gereons Eatery&Winery en gereonsverhalen.blogspot.nl vinden dat je altijd moet weten welke gegevens we van jou verzamelen en hoe we die gegevens gebruiken. Daarnaast willen we dat je zelf kan bepalen wat er met jouw gegevens gebeurt. Transparantie heeft voor ons  hoge prioriteit. Per 25 mei 2018 is er nieuwe wetgeving van kracht op het gebied van gegevensbescherming. Daar passen we ons privacybeleid op aan, zodat jij de beste beslissingen kan nemen over de gegevens die jij met ons deelt.  Deze updates gaan op 25 mei 2018 in. Als je op of na die datum onze services gebruikt, ga je akkoord met deze wijzigingen. We raden je dit documenten helemaal te lezen. Dit zijn de belangrijkste updates in ons Privacybeleid: aandacht voor de mogelijkheden die we jou bieden om zelf te bepalen wat er met jouw persoonsgegevens gebeurt inzicht in en controle over hoe we jouw gegevens delen met derden   duidelijkheid over hoe we jouw gegevens delen om kwaad te voorkomen, de