Pelle Grød en zijn foodtruck met uitzicht.

In de verte zag Pelle Grød het containerschip aankomen. Daar was zijn foodtruck dan eindelijk. Na zijn laatste tour door het Franse land had hij zijn foodtruck ingescheept in Bordeaux met bestemming de haven van Lissabon. Stad op zeven heuvelen aan de Taag. En nu stond hij te wachten in de terminal. Pelle had behoefte om iets nieuws te doen en zich ingeschreven bij het grote Time Out Lisboa foodfestival, dat weldra werd gehouden. Pelle wilde zich vanaf nu gaan bekwamen in broodjes van zoete aardappel met een gegrilde steak. Een zogenaamde pregó. Na het foodfestival in Lissabon zou hij terugkeren naar Amsterdam om het uit te testen op de Ten Katemarkt. Zo'n biefbroodje moest wel een succes worden. En alles zag er hier aan de oevers van de taag zonnig uit.
Pelle Grød had enkele dagen de tijd gehad om deze stad in beweging te bekijken en te proeven. wat een sfeer! Hier zou hij zeker de komende weken goed aan de slag kunnen met zijn foodtruck. Pelle beklom  de heuvel van Alfama, at her en der lokale specialiteiten en bezocht de markt met zijn vis, stokvis, groente en fruit.
Pelle pakte zijn mobiel en draaide het telefoonnummer van de Eerste Atjehstraat. "Hallo met Bart", klonk het aan de ander kant van de lijn. "Hoi Bart, ik ben er en over een uurtje wordt mijn foodtruck ontscheept. Het lijkt me een heel leuk avontuur om eens aan dit foodfestival mee te doen. Ik bel je eigenlijk om te vragen hoe laat Knøbbig en Brodgøde vandaag landen, misschien kan ik ze oppikken?" Bart antwoordde: "Dat hoeft niet, want zij nemen de taxi naar jouw hotel. De cameraploeg van Noordpool TV is er ook bij, want Knøb en Brodgøde gaan een special draaien over eten in Portugal. Ze zijn er vanavond om een uur of  acht in Hotel Borges Chiado." "Dank je wel Bart, kom jij ook nog?" "Ja volgende week, net als Madeleine en Edna van Dulcesol. Het zal weer een dolle boel worden. Spreek je later." Bart hing op.
De foodtruck stond inmiddels te glimmen in het Portugese zonnetje. Pelle startte het vehikel en reed door de drukke Rua do Alecrim naar het hotel. Hij parkeerde de truck in de garage en ging naar zijn hotelkamer. Even opfrissen, een gezellig hapje eten met Knøbbig en Brodgøde en dan vroeg op kooi, want de volgende dag werd een volle en drukke werkdag, De eerste dag van het foodfestival in Belém.
Pelle Grød had een mooie plek gekregen vlak bij de toren van Belém. Links zag hij de toren en rechts de brug over de Taag. Een verkoelend windje van de rivier in zijn rug. Dit gingen leuke dagen worden. Knøbbig en Brodgøde waren druk aan het repeteren voor hun opnames voor Noordpool TV. Knøb had speciaal elandsvlees laten invliegen. Normaliter werden prego's gemaakt met rundvless, maar een elandsprego zou toch wel da bomb zijn hier op het festival aan de Taag. Naast Pelle stond een truck, die Wine with a view heette. De dag kon niet meer stuk. Langzaam begon het foodfestival publiek, of waren het toeristen voor de toren het terrein op te stromen. Een DJ draaide de laatste hit van Yinda en Gaeble. De sfeer zat er direct in. Het zonnetje scheen en de mensen waren goedgeluimd. De cameraploeg van Knøbbig en Brodgøde draaiden mooie shots. Pelle verkocht goed. De dag vloog voorbij en voldaan keerden ze terug in de truck naar Chiado. "Zo mijn cher Pelle, de opnamen zijn klaar, kan ik je morgen komen helpen bij de truck. Ik heb er zo veel zin in . Edna en Bart zullen er ook zijn." , kirde Brodgøde, zoals zij dat alleen kan. "Ik vond het een leuke dag, ik denk dat met jullie opnamen het hele zomerseizoen de truck zal gaan lopen. wat is dat elandsvlees toch een hit. morgen gaan we rocken. Nu eerst nog een glaasje en dan op kooi"
Ondertussen gonsde het in de toren van Belém. Er was druk overleg gaande tussen de Amerikaanse snuiter in het zwart en de daar gehuisveste fakir. Ooit was deze fakir daar gevangen gezet door Vasco da Gama. Per ongeluk was de doos met de Amerikaanse snuiter op weg van Royer naar Brazzaville van boord geraakt en aangespoeld bij de toren. De fakir had de snuiter onderdak verleend. en hoe kon het nu mooier, Brodgøde, de bekende actrice was in de stad. tijd om eens te cashen, had de Amerikaanse snuiter bedacht. Hij zou flink losgeld vragen. De plannen voor een ontvoering van de actrice kregen vorm.
Van geen gevaar bewust reden Pelle, Knøbbig en Brodgøde naar hun plek op het festival terrein. het was de tweede dag van het festival. Ze waren er vroeg bij en stalden de waar uit. De cameraploeg nam alles op. "Ik ga toch nog vlug even de toren bekijken, nu ik hier toch ben. Gaan jullie mee?", zei Brodgøde. "Nee wij gaan nog vlug even een koffietje en wat pasteis de nata eten", antwoordden de twee in koor. "We zien je vanmiddag bij de truck.
Brodgøde schoof aan in de rij met wachtende toeristen. Ze werd natuurlijk direct herkend en velen vroegen een handtekening. Zo kwam ze natuurlijk nooit binnen in de toren. Hierop had de fakir gewacht en in keurig Frans verzocht hij de meute opzij te gaan en nodigde Brodgøde uit hem te volgen "Wat aardig van u.", zei Brodgøde en ging met de man de toren van Belém in.
Bart liep de luchthaven van Lissabon uit en zag in de verte Edna al staan bij de bushalte. Toevalligerwijs waren ze tegelijk aangekomen met hun vlucht. Ze kochten een kaartje en stapten in de bus, die hun naar de Cais de Sodré zou brengen. vandaar was het slechts de heuvel op naar hotel Borges. Edna en Bart hadden elkaar veel te vertellen. Zij over pension Firgas en Bart over alles wat hij in Amsterdam beleefde. De Atjehstraat waar hij en Knøbbig woonden was in een snelle ontwikkeling geraakt. Hipsters paradijs, die Indische Buurt. Bart had bedacht om er iets mee te gaan doen. Hij was zogenaamde hipstertours met een stukje beleving gaan organiseren en wilde nu zien hoe dat in Lissabon werd gedaan.
Edna en Bart kwamen aan bij hotel Borges. De anderen waren al naar het festivalterrein in Belém. Edna en bart zouden er in de avond naartoe gaan, nadat zij eerst een stukje stad hadden verkend. De mobiel van Bart ging over. Op een beetje dringende manier. "Hoi schat, ben je er al?", klonk het aan de andere kant van de lijn. "Ja we zijn net in het hotel aangekomen.", antwoordde Bart. "Weet jij of kun jij controleren of Brodgøde in het hotel is op kamer 87? We zijn haar nu al twee uur kwijt en de opnames beginnen zo. Haar kennende is ze misschien iets vergeten. Een lippenstift of zo en die gaan ophalen." "Ik loop nu naar haar kamer en bel je zo terug. Veel succes." Bart klopte aan op de deur van kamer 87 en wachtte. Geen antwoord. Wie weet was ze al weer onderweg naar Belém. Ze zou wel weer komen opdagen. Buiten wachtte Edna al. Eerst even naar Alfama.
Ondertussen liep het festivalterrein aan de rivier aardig vol met smullende Portugezen. Knøbbig had besloten om al te gaan draaien. Brodgøde zou wel weer terecht komen. Bij de foodtruck van Pelle was het een drukte van belang. Iedereen was opgetogen over de broodjes rendiervlees. In de rij stond een man in een zwart pak, donkere zonnebril, die naar Pelle keek. Toen hij aan de beurt was zei huij met een duidelijk Amerikaans accent dat hij een broodje prego wilde en een boodschap had voor Pelle en alle kornuiten. De snuiter gaf hem een envelop en verdween in de meute.
Pelle opende de envelop en las kort de boodschap. Gedurende het festival zou Brodgøde opgesloten blijven in de toren van Belém. Ze werd pas vrijgelaten, als er een mail werd gestuurd, waarbij Hugues uit Royer zijn kasteel overdroeg aan de vreemde Amerikaanse snuiter. "Ik ben even gesloten.", zei Pelle tegen de wachtende klanten. Hij pakte zijn mobiel en draaide het nummer van Knøbbig.
Direct na het telefoontje van Pelle hadden Bart en Knøbbig  een bezoek gebracht aan een notaris in Chiado. Deze had voor hun een akte gemaakt, waarin het kasteel van Royer werd geschonken aan de Amerikaanse snuiter in het zwart. Uiteraard was Hugues in Bourgondië het eens met deze actie. De Portugese notaris stond er om bekend, dat hij zelfoplossende aktes maakte. Dus tegen de tijd dat de Amerikaanse snuiter in Royer was aangekomen zou alle tekst verdwenen zijn.
Met een gele tram raasden ze terug naar Belém, waar Pelle hen opwachtte. Hij nam het document over van de jongens en liep naar de toren. Daar zou in het hol van de fakir de transactie plaatsvinden. "Ik ga met je mee." zei Bart, "Da kan Knøb samen met de jongens van Noordpool TV de truck draaiende houden."
Bij de ingang van de toren stond de Amerikaanse snuiter te wachten. Hij had in zijn hand de mail van Hugues en wenkte Pelle en Bart. Zij volgden de man naar binnen. Via enkele trappen kwamen ze in het hol van de fakir. Kordaat zei Pelle tegen de twee: "Alvorens wij de akte van Royer overdragen willen wij eerst Brodgøde zien." "Maar natuurlijk haar is niets overkomen,"antwoordde de fakir. ik ben altijd een grote fan van madame geweest, zelfs in mijn jeugd op Goa." "Niet kletsen,"bitste de snuiter de fakir toe."ga haar halen" Uit de kamer naast het hol kwam Brodgøde tevoorschijn. Vrolijk als altijd. "Oh jongens ik ben blij jullie te zien. We hebben zo opnames en ik wist niet waar ik was." "Stil mens en nu de akte." Pelle overhandigde de akte aan de Amerikaanse snuiter in het zwart: "Je wordt morgen verwacht in Tournus bij hotel Terminus. Ik zou zorgen, dat je snel daar heen vliegt."
"Ik zou niet weten hoe.", antwoordde de Amerikaanse snuiter. "Daar heb ik een oplossing voor. Hierboven op de toren ligt mijn tapijt, waarmee ik de hele wereld over vloog Ik breng je er even naartoe om je het uit te leggen Daarna ga ik naar beneden om de coördinaten in te stellen.." De twee heren lieten Bart, Brodgøde en Pelle achter in het hol en draaiden de deur dicht. Vorser Pelle had in een hoek al een terminal ontdekt. Bart nam een van de verdwijnpillen van meneer Zimbo in. De fakir kwam binnen en zette de terminal aan. Hij was zo gehaast geweest om van de Amerikaanse snuiter, dat het hem ontging dat Bart ontbrak.
Bart keek over de schouder van de fakir mee hoe deze de coördinaten richting zuidelijke Bourgogne instelde. Pelle friemelde wat met zijn mobiel, zo leek het. Hij had Knøbbig een whatsappje gestuurd, waarin hij verzocht de politie te bellen. Bekend met het fenomeen van de verdwijnpillen hadden zowel Brodgøde als Pelle niets laten merken. En op het zachte porretje van Bart sprongen beiden boven op de fakir en bonden hem vast aan de stoel. "Zo jij kunt even geen kwaad.", zei Pelle, Bart jij kunt aan de slag met de terminal" "Bart????", mompelde de fakir. "O ja jullie waren met drie." De fakir kon zich wel voor de kop slaan, dat hij het verdwijnen van Bart niet had opgemerkt.  Bart ging achter de terminal zitten en veranderde de coördinaten van het tapijt, waarop de rare Amerikaanse snuiter zat naar Brazzaville, waar hij zou landen bij het ziekenhuis van dokter Miboesa.  Nadat hij de juiste lengte en breedtegraad had ingetoetst drukte hij op enter.
Hoog in de lucht maakte het tapijt van de fakir een zwenk naar het zuiden. De snuiter schrok zich een hoedje. Het vliegende tapijt accelereerde en vloog op kopers naar Brazzaville. Snel zou hij worden herenigd met de kille blonde Française onder het wakend oog van dokter Miboesa.
Nadat hij het apparaat had bediend trok Bart de stekker eruit en liep ongezien naar het balkon aan de zijkant van de toren van Belém. Met een ferme zwaai wierp hij het ding in de Taag. De rivier zou er wel voor zorgen dat het apparaat zeewaarts stroomde.
De deur ging open en de politie kwam binnen. Zij vroegen aan Brodgøde of het goed ging en rekenden de fakir in voor ontvoering. Onder grote belangstelling werd de fakir in het politiebusje geduwd. Pelle en Brodgøde liepen naar het festival terrein en zagen dat Knøbbig goede zaken deden met de prego's van rendiervlees. Pelle stak zijn vinger op en riep: "Twee prego's graagt en twee rosé!" "Maak er maar drie van!", hoorden ze Bart, die weer zichtbaar was achter zich roepen.
Hoog in de lucht op het vliegende tapijt zag de Amerikaanse snuiter één voor één de letters van de overdrachtsakte oplossen. Hij ging een ander lot tegemoet.

© Gereons Eatery & Winery