Bart ontmaskert dokter Klam.

Tevreden keken beide mannen uit over de rivier. Een heerlijke plek in de bocht van de Amstel. Zwemmers, spelevarende bootjes, chillende hipsters op hun kleedjes en ander gespuis. Zomer in de stad, het favoriete seizoen van Knøbbig en Bart. Het huis in de Atjehstraat zat vol gasten, Edna en haar vriendin van Dulcesol voor de Pride, Pelle was weer ingetrokken na zijn food truck avonturen en Yinda, die een concert gaf in het Concertgebouw. Het was net een duiventil daar op 87 hs. Dan moet je er soms even uit, op de fiets, samen zijn, zwemmen in open water. Knøbbig en Bart konden niet genoeg krijgen van deze zomer. Een afzakkertje op het dak van het eco hotel of gezellig barbecuëen in het Flevopark.
"Het zal wel door mijn Nordische bloed komen, door het donker in de winter van de Noorkaap, dat ik me juist in de zomer een soort Duracell konijntje voel, dat wordt opgeladen door het licht en de warmte. Dat had ik in de Blaeskefjord ook altijd.", grapte Knøb. "Laten we er maar van genieten, deze mooie zomer, want voor je het weet is het weer herfst en kunnen we de zuidwesters weer opzetten hahaha! Trouwens wanneer komen Brodgøde en de collega's van Noordpool TV weer filmen?", antwoordde Bart. "Oh helemaal vergeten, dat krijg je met die warme dagen, ze staan overmorgen op de stoep. Dan kunnen Pelle en ik weer aan de bak. Het zomerthema is wild cooking in de stad. Maar dat is pas morgen, ik ga nog even plonsen. Ga je mee?"
Bij thuiskomst zagen Knøbbig en Bart, dat de tuintafel gedekt was door Edna en Pelle de barbecue al had opgestart. Morgen vertrokken de lieve dames van pension Firgas. Terug naar Dulcesol. Brodgøde zou daags erna aankomen. Hoezo duiventil?
Bart hoorde zijn mobiel en nam op. "Hallo Bart, kunnen wij morgen afspreken? Ik ben op een medicijnen congres en zit in een hotel in Zuid. Kom je langsfietsen?" "Ja doe ik.", antwoordde Bart", "tot morgen meneer Zimbo" Bart hing op en zei: "Wist jij dat meneer Zimbo ook in town is Knøb?"
De volgende dag stapte Bart goedgemutst op de fiets. Hij had afgesproken met meneer Zimbo bij Nata de Lisboa vlakbij de RAI. Er even uit was wel lekker, want de Atjehstraat leek deze zomer wel het Centraal Station, zo druk. De ene logé na de andere en nu weer Brodgøde en haar filmploeg twee dagen lang. Bart fietste langs het Oosterpark, door de Ruijschstraat en stak de Amstel over, via de Van Woustraat stak hij door en vervolgde zijn weg door Zuid naar de Scheldestraat. Hij maakte zijn fiets vast aan een paal voor de deur en stapte het Portugese koffehuis binnen. Het rook naar warme vanille en gebrande koffie. Bart bestelde een koffie en een pastel de nata. Hij vroeg de man achter de counter ook een doosje met wat pasteis te vullen om mee te nemen. Meneer Zimbo kwam binnen en gaf Bart een warme hug. Hij ging aan tafel zitten. "Lieve Bart, ik ben blij dat je even tijd hebt. Ik heb nu maar even kort, maar kom aan het eind van de week zeker nog naar Knøbbig en jou. Vandaag is de tweede dag van het congres over ziektebestrijding in Afrika, waar ik met dokter Miboesa aanwezig ben. Zoals je weet heeft hij veel ervaring met zijn praktijk in Brazzaville" "Interessant", antwoordde Bart, "want juist in Afrika moet nog veel gebeuren." Meneer Zimbo vervolgde zijn verhaal: "Ik ben erachter gekomen, dat iemand hier in Nederland zich voordoet als Meester Zimbo en via mijn naam mensen vraagt om donaties voor de kliniek van Miboesa. Ik kan er zelf niet op af ook niet met verdwijnkruiden, omdat deze man, die in werkelijkheid Gert Klam heet weer een andere identiteit aanneemt. Het gaat om veel geld, dat hij bijeen sprokkelt met zijn leugens. Geld dat dokter Miboesa natuurlijk veel beter kan gebruiken voor aidsbestrijding en -preventie. Bart, wat ik je wil vragen, zou jij deze man kunnen opsporen en zijn praktijken bloot kunnen leggen. Ik zorg dat ik voor mijn vertrek een kit met kruiden klaar heb staan. Deze kwestie moet stoppen via een bambo mimba hallucinatie. Dat heb jij al vaker gedaan. Wil  je het doen?" Bart glunderde bij de gedachte en zei: "Natuurlijk, ik ga aan de slag." De mannen stonden op en rekenden af aan de counter. Ze omhelsden elkaar bij de fiets en meneer Zimbo liep richting RAI. Achter hem hoorde hij de man van de counter roepen: "Meneer, u vergeet uw pasteis!"
Eenmaal terug in de Atjehstraat zette Bart zich achter zijn laptop en tikte Klam in. De zoekopdracht gaf veel antwoorden. Het zou nog een puzzeltocht worden. Klam geneesmiddelen leverde meer op. Bart ontdekte, dat G.H.B. Klam een praktijk had vlakbij het Amstelstation aan het Prins Bernhardplein, zo'n non descript jaren vijftig gebouw aan deze rotonde. Er stonden op de site een telefoonnummer en een antwoordformulier. Hij vulde het in en deed een verzoek voor een consult. dat werd afwachten, want Bart wist niet of deze geneesheer wel de gezochte Gert Klam was. Lang hoefde Bart echter niet te wachten, zo'n vijf minuten later ontving hij op zijn mailadres een afspraakvoorstel. Echter er was een catch, de afspraak kon slechts doorgaan, indien een deposito van 50 Euro werd gestort. Veel geld, dacht Bart, maar als hij de man wist te vinden, die Klam, dan kwam dat wel goed. Bart betaalde. "Nu heb je wel weer genoeg gesherlockholmst vandaag, Bart!, klonk het uit de keuken. "We gaan eten" Beneden trof Bart Brodgøde, Pelle en Yinda aan rond de gedekte tafel. Knøbbig had weer een feestmaal bereid. De pasteis als dessert erna smaakten opperbest.
De volgende morgen stond Bart op de afgesproken tijd voor het non descripte flatgebouw. Hij belde aan en de automatische deur zwaaide open. Binnen rook het naar geboend jaren 50 linoleum, de met zwart plastic beklede trapleuningen deden retro aan, net als de rubberen dorpels per trede. Bart nam de trap naar de tweede verdieping. De deur stond open en hij ging naar binnen. In tegenstelling tot de gedateerde entree en trappenhuis, was de praktijk van Gert Klam een oase van hipheid. Veel vintage meubelen in een strak decor, groene planten en op de achtergrond zachte loungemuziek. Je zou zo je portemonnee trekken, dacht Bart. "Gaat u zitten, dokter Klam is nog even bezig, wilt u misschien koffie?", zei de knappe blonde assistente met haar parelwitte lach. "Nee, dank je wel.", antwoordde Bart en hij ging op de bordeauxrode pluche bank zitten.
De deur van de praktijkkamer zwaaide open en in de deurpost stond een lange en brede man met rossig haar en een verzorgde hipster baard. Hij liep naar Bart toe en stak zijn hand uit: "Hallo ik ben Gert, wat leuk dat je mijn praktijk hebt weten te vinden." Bart keek naar het gezicht van de man, dat blaakte van gezondheid. En dan die blauwe ogen. Of waren dat lenzen? "Insgelijks, ik ben Bart.", zei hij terug. Bart volgde Klam naar binnen. "Gaat u zitten! Wat kan ik voor u doen." De praktijkkamer zag er smetteloos uit, hagelwitte muren, moderne kunst. Het leek meer op een galerie, dan op de wat morsige behandelkamer van hun eigen huisarts op de Insulindeweg.
"Ik ben geen gewone arts, maar meer een fytotherapeut. Ik behandel mensen met natuurlijke kruiden, om hun eigen genezingsproces, fysiek en mentaal  te ondersteunen. Dat doen verscheidene artsen in Centraal Afrika al jaren. Plantaardig, dus ook geschikt voor vegans.", vertelde Klam.
"Ik heb  al een tijdje last van mijn knieën.", loog Bart. "Lijkt of ze soms niet willen, wat zou u daaraan kunnen doen." "Laten we eens kijken gaat u daar maar even liggen op de behandeltafel." Bart trok zijn jeans uit en ging liggen. Klam onderzocht zijn knieën en vroeg: "Loopt u veel? dan kan het aan uw schoenen liggen of de ondergrond." "Ik loop inderdaad veel, maar dan doen mijn knieën niet zeer, juist in ruststand of als ik 's ochtends uit bed stap."
"Ah juist ik zie het, dat vraagt om OezBeka rustgevende crème, als u dat een paar weken gebruikt verdwijnt de stramheid. Ook na sporten. Trek uw broek maar weer aan, ik ga het even halen." Klam kwam terug met een mooi blauw potje met witte deksel. "s' Ochtends en 's avonds gebruiken op de plek U kunt zo dadelijk bij mijn assistente afrekenen." Bart pakte het potje aan en gaf Klam een hand. Hij liep naar de assistente pinde het verzochte bedrag en liep naar buiten. Honderd euro lichter, benieuwd, wat meneer Zimbo kan maken van dit product...", dacht Bart.
Een week later stapte Bart goedgemutst op de fiets richting Amstelstation. In zijn zak het test resultaat van de dure zalf en wat OezBoeza kruiden. Het was duidelijk dat de zalf een placebo was, wat op zichzelf niet zo erg was, maar de oplichting, die ermee werd gepleegd. Bart had vernomen, dat de praktijkassistente, die middag vrij was en toch aangedrongen op een afspraak. Om 2 uur belde hij aan bij de praktijk van Klam. De grote rossige dokter deed open en begroette Bart hartelijk. "Zo'n charismatisch iemand had toch helemaal geen oplichterspraktijken nodig, enfin de Oez Boeza kruiden zouden dat wel verhelderen.", dacht Bart en stapte binnen. Gert Klam was buitengewoon relaxt en bood Bart iets te drinken aan. "Koffie graag", antwoordde Bart. De pseudo arts zette twee koppen koffie op zijn werktafel en liep naar de ruimte van de assistente om Barts dossier te halen. "Dat is mazzel", dacht Bart en gooide wat kruiden in de kop van Klam.
De rossige man kwam terug en begon joviaal aan het gesprek: "Heeft de zalf nog goed effect gehad?" "Jazeker, mijn kniepijn is weg, hartstikke fijn, echt een wondermiddel", antwoordde Bart. Gert Klam nam een slok van zijn koffie en keek Bart een beetje verbaasd aan. "Oh, dat is goed nieuws, maar meestal zijn meerdere sessies nodig." "Gelukkig in mijn case niet, dan houden we wat tijd over om het eens over andere dingen te hebben, zoals uw crèmes en uw praktijk." Bart had dit nog niet gezegd of het werd donker in de praktijkruimte. Inmiddels was Klam lijkbleek geworden, wat erg contrasteerde met zijn helblauwe ogen en rossige haar. Het duizelde hem. Hij zag alleen maar paarse flitsen, gele kronkels en groene golven. "Help! help!", riep Klam, wat gebeurt er?" "Ik ben OezBoeza, de faun van de waarheidskruiden", klonk het bulderend uit het plafond. Het werd rood, paars, geel en groen om Klam heen. "Vertel als je zo bijkomt de waarheid, over je oplichterij, Klam, bambo namba boen, waarom en waar je mee bezig bent, kodang doenba..." Zo ging het nog even door. Vlerken roze vlogen door de kamer en Gert Klam sidderde voor OezBoeza. Hij kon niets uitbrengen en viel flauw. Hier had Bart op gewacht. Hij legde, een hele klus de man op zijn onderzoekstafel en wachtte tot Klam was bij gekomen. "Ik denk dat wij heel wat te bespreken hebben.", fluisterde hij en Klam keek op. Hij leek wel een heel andere man.
Licht verdwaasd keek Gert Klam op van de behandeltafel."Ik wil je wat vertellen. Sinds twee jaar word ik afgeperst door een Amerikaan, ik weet zijn naam niet, gekleed in een zwart pak en zijn handlangster een blonde kille Française. Zij wonen in een huis, dat van Njestevski is, aan de Apollolaan. Zij behartigen zijn zaken hier, sinds hij in de gevangenis zit voor de ontvoering van die actrice. En hebben mijn praktijk voor allerlei doeleinden als dekmantel. Ook is mijn assistente in dienst van hun. Ik zit in de val.", sprak Klam zacht. "Ik had al zo'n vermoeden.", dacht Bart en vervolgde: "Misschien is het een idee, dat je mij de kans geeft ze weer te vangen en zelf van het toneel te verdwijnen. Je moet me beloven alle hulp te verlenen en te stoppen met je praktijk. Misschien kun je een tijdje gaan helpen bij dokter Miboesa in Brazzaville. Daar is voor jou als arts genoeg te doen. Heb je genoeg cash in de praktijk? Dan scoren we vandaag een ticket voor je." "Maar hoe moet dat dan? Als die twee het merken  ben ik de klos." "Wacht maar af en doe intussen geen domme dingen. Pak je spullen en verdwijn zo snel mogelijk. Ik ga eens een kijkje nemen aan de Apollolaan. Ondertussen stap jij nu op de trein, reis licht bepakt, want in Brazzaville is het toch warm en blijf daar bij dokter Miboesa, totdat de bui hier over is. Ik ga aan de slag."
Gert gaf Bart de adressen van de handlangers van Njestevski, de assistente en pakte zijn spullen in. "Ik weet, dat ik dit niet verdien, maar bedankt, ik hoop snel iets terug te doen." "Doe dat maar in Brazzaville, want daar is het nodig en nu wegwezen, want je vliegtuig naar Congo vertrekt over 2 uurtjes."
Bart stapte op zijn fiets en reed via de Churchilllaan naar Zuid. Hij stopte voor het adres, dat Klam hem had gegeven en zag, dat er weinig activiteit was. Tijd voor plan B. Morgen zou hij zich melden als nieuwe partner van Klam.
De volgende ochtend opende Bart de deur van de praktijk en zag daar de assistente zitten van Klam. "Goedemorgen ik kom vandaag dokter Klam vervangen. Hij is voor spoed weg." "Oh.", antwoordde de vrouw, "daar weet ik niets van. Ik zal het even navragen." "Doe dat ga ik vast aan de slag, zijn er veel afspraken vandaag?" Bart  ging achter het bureau van Klam zitten met in zijn tas de verdwijn kruiden. Deze keer zouden de twee trawanten, die telkens weer opdoken een zware kluif krijgen.
Ondertussen zat de assistente aan de telefoon. Bart hoorde haar in het Engels praten. Precies wat hij dacht. Zij belde niet met Klam, maar met het stel aan de Apollolaan. Het was nu gewoon tijd van afwachten. Bart nam de verdwijnkruiden in.
Binnen tien minuten waren ze ter plekke. De Amerikaan in het zwart en de kille blonde Française. De assistente wees ze naar de deur van de praktijkkamer en zei: "Het is zo raar, Klam is verdwenen en nu zit deze snuiter hier. Ik dacht dat we hem onder controle hadden. Ik heb het gecheckt hij is gewoon verdwenen, zonder geld mee te nemen of wat dan ook." De Amerikaan in het zwart beende de praktijkkamer en en zag.... niemand. Ondertussen had onzichtbare Bart het hele gesprek opgenomen en door gestuurd naar Knøbbig, die de politie al had gebeld. Bart sloop de praktijkkamer uit en liep naar de gang. Hij deed de voordeur op slot. Zo dat stelletje zat vast.
In de verte hoorde Bart de sirenes al, de politie was onderweg. Tijd om rustig af te wachten. Hij zag twee busjes met gewapende agenten naar binnengaan in het haveloze flatgebouw. Ze trapten de deur in en namen het drietal mee. De verdwijnkruiden waren uitgewerkt en Bart liep tevreden naar zijn fiets. Missie geslaagd. Eenmaal thuis las hij op zijn mobiel een kop van een krant. "Politie rolt nep praktijk op" Bart kopieerde de link en appte deze direct naar Gert Klam met de tekst Stay where you are! Klam had nog wat goed te maken met Bart.

© Gereons Eatery & Winery



Reacties

Populaire posts van deze blog

Maìtre Ronsard en het kasteel van Royer.

Pelle Grød en het zeeverdriet

Privacybeleid Gereons verhalen en sprookjes.